Zaprzysiężenie nowych tłumaczy przysięgłych w Ministerstwie Sprawiedliwości

 

Tegoroczna ceremonia zaprzysiężenia tłumaczy przysięgłych odbyła się 14 i 15 października. Ślubowanie złożyło 39 nowych tłumaczy języka angielskiego, rosyjskiego, niemieckiego, a także języka słoweńskiego.

Podczas uroczystości ślubowania, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie  Sprawiedliwości podkreśliła jak ważną rolę pełnią tłumacze przysięgli w kraju. Położyła także akcent na konieczność posiadania przez nich doskonałych umiejętności takich jak nie tylko znajomość języka, ale też zdolność interpretacji prawa czy znajomość systemów prawa w różnych państwach.

Składającym ślubowanie przypomniano o ich prawach i obowiązkach wynikających z przepisów Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, a także przepisów prawa karnego i cywilnego.

Tłumacz przysięgły to osoba zaufania publicznego, której zadaniem jest rzetelny przekład wszelkich dokumentów i poświadczanie tłumaczeń i odpisów wykonywanych przez inne osoby. Poświadczania dokonuje się za pomocą pieczęci otrzymanej w chwili zaprzysiężenia, w otoku której widnieje imię i nazwisko tłumacza oraz tłumaczony język wraz z pozycją danego tłumacza w rejestrze tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości.

Obecnie na liście Ministerstwa Sprawiedliwości znajduje się 11 tysięcy tłumaczy przysięgłych tłumaczących 53 języki. Z roku na rok liczby te mają tendencje wzrostową, pomimo ogromnego trudu z jakimi muszą spotkać się kandydaci na tłumaczy przysięgłych przystępujący do egzaminu.

 

Zajrzyj do innych wpisów:

Tłumaczenia poświadczone świadectw szkolnych, dyplomów i suplementów do dyplomów

Przy tłumaczeniu dokumentów ukończenia szkół oraz studiów wyższych, oprócz przepisów wynikających z Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, obowiązują dodatkowo wymogi zachowania zgodności z zasadami opracowanymi przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO/CEPES.

Zgodnie z „Zaleceniem w sprawie kryteriów i procedur oceny wykształcenia uzyskanego za granicą„, przyjętym przez Komitet Konwencji Lizbońskiej na drugim spotkaniu w Rydze, dnia 6 czerwca 2001 r., nazwy stopni naukowych bądź tytułów zawodowych pozostawia się w oryginalnym brzmieniu, żeby nie wprowadzać nikogo w błąd. Przyrównanie tytułów zawodowych lub stopni i tytułu naukowego nadanego za granicą do jednego ze tytułów i stopni nadawanych w Polsce jest formą uznania ich równoważności, do czego tłumacz przysięgły nie ma uprawnień. Wynika to z art. 24 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki /Dz. U. Nr 65, poz. 595/ oraz art. 192 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o Szkolnictwie Wyższym. Rolą tłumacza przysięgłego jest jak najwierniejsze przetłumaczenie danego dokumentu, bez umieszczania w tłumaczeniu jakichkolwiek sądów wartościujących lub przyrównujących poziom wykształcenia do poziomów obowiązujących w Polsce. Przetłumaczenie tytułu zawodowego może wydłużyć, a czasami nawet uniemożliwić procedurę uznania wykształcenia. Przykładowo, np. wtedy jeśli tytuł zawodowy licencjat zostanie przetłumaczony w polskim dyplomie na angielski termin „bachelor”, którego to tytułu nie ma w opisie polskiego systemu edukacji. Zamiana taka nie będzie wcale jednoznacznym określeniem poziomu wykształcenia posiadacza takiego dyplomu, gdyż zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Irlandii, występuje kilka rodzajów tytułu „bachelor”, z którymi łączą się różne uprawnienia.

Podobnie nazwy szkół, uczelni wyższych czy innych instytucji oświatowych zawsze powinny się znaleźć w tłumaczeniu uwierzytelnionym w oryginalnym brzmieniu.

Pozostawianie nazw tytułów zawodowych, stopni naukowych i nazw szkół i uczelni w ich oryginalnym brzmieniu jest generalną zasadą funkcjonującą w krajach regionu Europy.

Stworzony wspólnie przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO suplement do dyplomu, jak również gromadzenie punktów i systemy transferu punktów – wszystkie te elementy zostały opracowane w celu wyjaśnienia treści wykształcenia bez konieczności ich tłumaczenia czy oceniania.

Oczywiście samo tłumaczenie poświadczone świadectwa czy dyplomu nie jest równoważne z jego uznaniem. Informację w kwestii równoważności zagranicznych dyplomów wydają właściwe dla danego kraju instytucje, zajmujące się sprawami uznawalności wykształcenia. W Polsce instytucją taką jest Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w Warszawie.

Podobne artykuły:
Tłumaczenie uwierzytelnione zagranicznego prawa jazdy

Tłumaczenie poświadczone  z oryginału czy z kopii ? 

Klauzule uwierzytelniające tłumaczenie  jak brzmią w różnych językach ?

Ważność tłumaczeń poświadczonych wykonanych przez tłumacza zaprzysiężonego za granicą

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w naszym kraju, wszelkiego rodzaju dokumenty na  potrzeby obrotu prawnego w Polsce powinny zostać przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego, który uprawnienia do wykonywania zawodu nabył w naszym kraju.

Zdarza się, że nieświadomi tego klienci, przebywając za granicą zlecają tłumaczenie różnych dokumentów tamtejszym tłumaczom przysięgłym, chcąc zaoszczędzić choćby na czasie. Niestety, polskie urzędy i instytucje nie uznają tłumaczeń wykonanych przez tłumaczy przysięgłych zaprzysiężonych za granicą, odsyłając je po ponownego tłumaczenia lub uwierzytelnienia przez tłumacza polskiego.

Tłumacz przysięgły może oczywiście w takiej sytuacji jedynie poświadczyć tłumaczenie wykonane przez zagranicznego tłumacza.  Najczęściej stosowaną praktyką w takich przypadkach jest jednak sporządzenie tłumaczenia od nowa, zgodnie z formalnymi wymogami dotyczącymi tłumaczeń poświadczonych w Polsce.  W takim przypadku tłumacz przysięgły ma prawo do pobrania za takie zlecenie pełnego wynagrodzenia.

Szkoda, że najmniej takiej sytuacji prawnej świadomi są klienci, których potrzeba powtórnego tłumaczenia, a w zwłaszcza dokonania kolejnej płatności za tłumaczenie tego samego dokumentu zwykle bardzo irytuje. W szczególności, jeśli za tłumaczenie dokumentów muszą zapłacić „ekspresową” stawkę, gdyż inaczej planowanych formalności nie zdążyliby załatwić w czasie swojego, zwykle dość krótkiego pobytu w kraju.

Czytaj również:

Tłumaczenie uwierzytelnione zagranicznego prawa jazdy 

 

Tłumaczenie uwierzytelnione zagranicznego prawa jazdy

Zagraniczne prawa jazdy są jednym w wielu typowych dokumentów tłumaczonych przez tłumaczy przysięgłych. Tłumaczenie w tym przypadku jest niezbędne do wymiany przez cudzoziemców  zagranicznego prawa jazdy na polskie.

Przygotowanie tłumaczenia poświadczonego zagranicznego prawa jazdy nie wiąże się z żadnymi szczególnymi wymogami, ponad tymi dotyczącymi ogółu dokumentów. Na początku 2016 roku zmieniły się jednak przepisy dotyczące kwestii wymiany zagranicznych praw jazdy, które wzbudziły w środowisku tłumaczy przysięgłych pewne wątpliwości. 26 lutego 2016 roku wydane zostało bowiem rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U z 2016 r. poz. 231), mówiące o tym, że do dokumentów składanych w celu wymiany zagranicznego prawa jazdy na polskie dołączyć należy między innymi tłumaczenie poświadczone zagranicznego prawa jazdy, którego kopia musi zostać trwale złączona z tłumaczeniem. Wynika to z § 9 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia:

  • 9 1. Prawo jazdy lub pozwolenie albo wtórnik tych dokumentów wydaje się w przypadku: (…)

5) osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą przez państwo członkowskie Unii Europejskim, państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub odpowiadającego wzorowi prawa jazdy określonemu w tych konwencjach po otrzymaniu od osoby: (..)

  1. d) kopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej (…);do dokonanego tłumaczenia dołącza się w sposób trwały kopię przetłumaczonego dokumentu;

 

Zapis ten spowodował, że w niektórych urzędach tłumaczenia poświadczone, które nie zostały w sposób trwały złączone z kopią tłumaczonego dokumentu, były odrzucane przez urzędników jako wykonane niezgodnie z prawem. Zaczęły pojawiać się sygnały o takich sytuacjach od tłumaczy, na których – według interpretacji niektórych urzędników – spada obowiązek złączenia tłumaczenia z kopią dokumentu. Takie stanowisko nie wynika jednak wcale z przytoczonego fragmentu rozporządzenia, w którym stwierdza się jedynie obowiązek trwałego połączenia tłumaczenia z kopią dokumentu oryginalnego, lecz wcale nie jest wskazane, że czynność tę powinien wykonać tłumacz przysięgły. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby tłumacz kopię taką połączył z tłumaczeniem i odpowiednio opisał to pod tłumaczeniem, nawet jeśli poświadcza je z oryginału.

 

Podobne artykuły:26

Opinia GIODO w sprawie repertoriów tłumaczy przysięgłych

Tłumaczenie poświadczone z oryginału, czy z kopii?

Pisemne tłumaczenie poświadczone ma zawsze postać papierowego dokumentu opatrzonego klauzulą uwierzytelniającą oraz urzędową pieczęcią tłumacza przysięgłego i jego podpisem. Na pieczęci tłumacza widnieje w otoku jego imię i nazwisko oraz wskazanie języka, w zakresie którego ma uprawnienia, a w środku numer pozycji, pod którą został wpisany  na listę tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości.

Tłumaczenie poświadczone musi spełniać szereg kryteriów:

  1. Mieć postać dokumentu pisanego (w praktyce najczęściej wydruku komputerowego),
  2. Zawierać następujące elementy:

nagłówek zawierający informację z jakiego języka tłumaczenie zostało wykonane,

– na każdej stronie – odcisk okrągłej pieczęci tłumacza przysięgłego wraz z podpisem lub parafką,

– na końcu – klauzulę poświadczającą zgodność tłumaczenia z tekstem źródłowym.

Tłumacz jest zobowiązany do zaznaczenia  czy tłumaczenie zostało wykonane z oryginału, czy z odpisu lub kopii. Choć nie wynika to z obowiązującej Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego regulującej kwestie sposobu przygotowywania tłumaczeń, w znowelizowanym Kodeksie Tłumacza Przysięgłego znalazł się zapis, aby w przypadku wykonywania tłumaczenia poświadczonego z kopii, w sposób trwały kopię taką połączyć z tłumaczeniem. Oznacza to, że również tłumaczenie wykonywane z dokumentów przesłanych w postaci skanu można połączyć trwale z wydrukiem takiego skanu, co powinno pozwolić na uniknięcie ewentualnych niejasności.

W formule uwierzytelniającej na końcu tłumaczenia tłumacz przysięgły umieszcza również oznaczenie pozycji w repertorium, pod którą tłumaczenie zostało wpisane, miejsce i datę sporządzenia tłumaczenia oraz odcisk tuszowej pieczęci okrągłej i swój podpis.

Tak więc, mimo braku formalnych przeszkód uniemożliwiających tłumaczenie z kopii czy ze skanu, należy mieć na uwadze, że w przypadku tłumaczenia z kopii wzmianka o tym zawsze znajdzie się na tłumaczeniu oraz w repertorium. Tłumacz przysięgły nie może nigdy poświadczać tłumaczenia jako wykonanego z oryginału, jeśli osobiście go nie widział. Takie postępowanie może narażać go na poważne konsekwencje prawne.

Podobne artykuły:

Tłumaczenia poświadczone z języka obcego na obcy 

 

 

Czy forma prawna spółki powinna być tłumaczona?

Tłumacząc dokumenty założycielskie spółek lub inne dokumenty z zakresu prawa spółek, pojawia się pytanie czy powinno się tłumaczyć nazwę formy prawnej danej spółki. Na przykład czy można przetłumaczyć oznaczenie polskiej sp. z o.o. na Ltd. (oznaczenie brytyjskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), czy na przykład na GmbH (w Niemczech). Odpowiedź jest prosta, w żadnym wypadku nazw oznaczających formę prawną spółek nie powinno się tłumaczyć, niezależnie od tego czy tłumaczenie wykonywane jest na język polski, czy na obcy.

Skróty nazw form prawnych spółek występujące przy ich nazwie oznaczają nie tylko samą formę prawną, ale również wskazują na miejsce rejestracji spółki. Są zatem integralną częścią nazwy przedsiębiorstwa. Przy tym należy mieć świadomość, że w przypadku spółek zarejestrowanych za granicą nie mają zastosowania przepisy polskiego Kodeksu spółek handlowych. Oznacza to, że spółka posiadająca w opisie „z ograniczoną odpowiedzialnością” wcale nie musi spełniać identycznych warunków co polska spółka z o.o., a w dokumentach tłumaczonych z innych języków mogą pojawić się także formy prawne, które nie występują w prawie polskim.

Podsumowując zatem:

  • Nie tłumaczy się samej nazwy spółki
  • W oryginale pozostawia się określenie formy prawnej spółki, traktując je jako część „firmy”; ewentualnie można podać w nawiasie odpowiednik po polsku, ale tylko w celach informacyjnych.

Podobne artykuły:

Klauzule uwierzytelniające tłumaczenie- jak brzmią w różnych językach? 

Przykłady testów egzaminacyjnych dla kandydatów na tłumaczy przysięgłych na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości

Pod koniec 2016 roku Ministerstwo Sprawiedliwości udostępniło na swojej stronie internetowej przykładowe testy z egzaminów na tłumaczy przysięgłych. Obecnie można zapoznać się z przykładami testów z czterech języków: angielskiego, niemieckiego, francuskiego i rosyjskiego, a materiały obejmują zarówno teksty z części pisemnej egzaminu, jak również ustnej (tłumaczenie konsekutywne i a vista). Dostęp do materiałów jest oczywiście bezpłatny i można je przeglądać pod tym adresem.
Pozostaje mieć nadzieję, że lista języków i przedstawionych przykładów testów zostanie w niedalekiej przyszłości poszerzona o kolejne języki. Zwłaszcza w przypadku języków rzadkich, w przypadku których nie są organizowane szkolenia przygotowujące do egzaminu na tłumacza przysięgłego, byłoby to szczególnie pożądane.

Zobacz również podobne artykuły:

Platforma szkoleń dla tłumaczy literackich PETRA E-Network

Repertorium tłumacza przysięgłego

Sprawozdanie z działalności Komisji Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych za rok 2016

Jak co roku, działająca w Ministerstwie Sprawiedliwości Komisja Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych opublikowała dokument podsumowujący jej roczną działalność. W Sprawozdaniu z Działalności KOZ Tłumaczy Przysięgłych można zapoznać się z liczbą oraz rodzajami spraw rozpatrywanych przez Komisję w roku 2016.

Pełny raport z działalność KOZ Tłumaczy Przysięgłych można obejrzeć na stronach Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich pod tym linkiem.

Komisja Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych została powołana 1 września 2005 r, a jej rolą jest prowadzenie postępowań dyscyplinarnych dotyczących tłumaczy przysięgłych. Postępowania takie mogą być wszczęte na wniosek Ministra Sprawiedliwości lub wojewody. W skład Komisji wchodzi pięciu prawników oraz czterech tłumaczy przysięgłych.

Z opublikowanego Sprawozdania wynika, że w roku 2016 Komisja przeprowadziła łącznie 57 postępowań dyscyplinarnych, w odpowiedzi na 20 wniosków, które wpłynęły od Ministra Sprawiedliwości oraz 37 wniosków otrzymanych od wojewodów.

W 44 przypadkach potwierdzono naruszenie przez tłumaczy przysięgłych art. 14 pkt. 1 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, czyli wykonywanie obowiązków tłumacza z niezachowaniem szczególnej staranności i bezstronności.

Sprawozdanie prezentuje wyniki postępowań dyscyplinarnych z roku 2016 w różnych ujęciach, w tym również na wykresach. Sprawozdanie jest dokumentem udostępnianym do publicznej wiadomości, przy czym jest ono sporządzane w sposób ogólny, bez podawania szczegółowych danych osobowych tłumaczy.

Podobne artykuły:

Jak zostać tłumaczem przysięgłym

Platforma szkoleń dla tłumaczy literackich PETRA E-Network

 

Tłumaczenia poświadczone z języka obcego na obcy

 

Sposób przygotowywania tłumaczeń poświadczonych precyzuje Ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego z dnia 25 listopada 2004 roku   http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20042732702.    Rodzaje czynności, jakie może wykonywać tłumacz przysięgły zostały określone w art. 13 tej ustawy. Zgodnie z nimi, tłumacz przysięgły ma prawo do sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski oraz z języka polskiego na język obcy. W obecnym stanie prawnym tłumacz przysięgły, mający uprawnienia do dokonywania tłumaczeń w zakresie dwóch (lub większej liczby) języków obcych, nie ma natomiast prawa wykonywania bezpośredniego tłumaczenia poświadczonego między tymi językami. W obowiązującej ustawie nie ma bowiem o tym mowy. Zadaniem tłumacza przysięgłego w takich przypadkach jest zatem najpierw przetłumaczenie dokumentu z określonego języka obcego na język polski, a dopiero następnie przetłumaczenie go z języka polskiego na kolejny język obcy.

Wynikający z takiego stanu prawnego sposób przygotowywania tłumaczeń przysięgłych z języka obcego na obcy spotyka się często z niezrozumieniem ze strony klientów. Dodatkowo mylący może być fakt, iż jeszcze do niedawna obowiązywały przepisy pozwalające tłumaczom przysięgłym z uprawnieniami do dwóch lub więcej języków na wykonywanie bezpośrednich tłumaczeń między nimi. Było tak na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, które pozwalało na tłumaczenie z języka obcego na inny język obcy w zakresie ustanowienia.

Jak zatem wygląda to obecnie w praktyce? Przyjmijmy, że klient przynosi do tłumaczenia dokument w języku angielskim, żądając jego przetłumaczenia na język niemiecki. Tłumacz wykonuje zatem najpierw tłumaczenie poświadczone z języka angielskiego na polski, a następnie z języka polskiego na niemiecki. Powstają zatem dwa odrębne dokumenty  – dwa tłumaczenia zapisane każde osobno pod innym numerem w repertorium. Oczywiście, należność za takie zlecenie również naliczana jest dwukrotnie.

Teksty prawne a teksty prawnicze

Nikogo nie trzeba przekonywać jak ogromne znaczenie ma właściwe tłumaczenie tekstów o charakterze prawnym.  Nierzadko od poprawnego tłumaczenia zależeć mogą losy ważnego kontraktu lub istotnych decyzji życiowych.  Pisząc o tłumaczeniach z dziedziny prawa, warto zahaczyć o temat często nie do końca rozumiany, to jest o różnicę między tekstami prawnymi a prawniczymi oraz językiem prawnym i prawniczym. Choć na pozór wydaje się, że pojęcia te są tożsame, w istocie różnica między nimi jest znacząca.

Język prawny a język prawniczy

Dokumenty prawne pisane są językiem prawnym, zaś prawnicze językiem prawniczym. Językiem prawnym jest język, jakim napisane są akty prawne i dokumenty tworzone przez organy ustawodawcze, zaś z językiem prawniczym mamy do czynienia przy języku, jakim posługują się osoby stosujące i interpretujące prawo, czyli prawnicy. Przykładami tekstów prawnych mogą być zatem ustawy, rozporządzenia, dekrety, ale również konstytucje czy umowy międzynarodowe. Język prawny cechuje się sformalizowanym i ściśle uporządkowanym słownictwem, co ma ułatwić w miarę jednolitą jego interpretację przez osoby zajmujące się danymi tekstami. Wśród  przykładów tekstów prawniczych znajdują się natomiast różnego rodzaju artykuły naukowe o tematyce prawniczej, analizy prawnicze, teksty w podręcznikach, ale także wszelkie inne dokumenty, które nie są tekstami prawnymi. Często właśnie takie teksty są przedkładane do tłumaczenia. Mogę to być różnego rodzaju umowy, pełnomocnictwa, dokumenty dotyczące spółek i różnego rodzaju akty notarialne. W przypadku tekstów prawniczych również mamy do czynienia ze specyficznym, fachowym językiem, którym rządzą z góry ustalone reguły oraz specyficzna składnia.

Jak rzetelnie tłumaczyć teksty prawne i prawnicze

Zawód tłumacza przysięgłego pociąga za sobą konieczność gruntownego poznania zagadnień prawa. Zgodnie z obowiązującą Ustawą o zawodzie tłumacza przysięgłego, obecnie uzyskanie tytułu tłumacza przysięgłego wiąże się z koniecznością zdania egzaminu ustnego i pisemnego z języka obcego. Egzamin bazuje w dużej mierze na tekstach z dziedziny prawa, dzięki czemu kandydaci na tłumaczy przysięgłych już na etapie przygotowań do przystąpienia do egzaminu są zobowiązani do przestudiowania dużej części zagadnień dotyczących różnych gałęzi prawa. Nie oznacza to bynajmniej w każdym przypadku uzyskania wiedzy na poziomie osoby po ukończeniu studiów prawniczych. Tym bardziej wiedzy tej nie można oczekiwać wprost po osobach, które tytuł tłumacza przysięgłego uzyskały na zasadzie mianowania, jeszcze przed wejściem w życie obowiązujących przepisów w zakresie powoływania nowych tłumaczy przysięgłych.

Niezależnie zatem od daty i formy nabycia uprawnień tłumacza przysięgłego warto wziąć po uwagę następujące uwagi dotyczące tego, w jaki sposób możemy zapewnić, aby tłumaczenie prawne czy prawnicze zostało wykonane w sposób rzetelny.

Po pierwsze czas

Tłumaczenia tekstów prawnych i prawniczych nie są zajęciem dla każdego. Wymagają nie tylko doskonałej znajomości języka dokumentu i języka, na który go tłumaczymy, ale również zagadnień prawnych, których dotyczy tekst. Zwłaszcza na początku naszej pracy jako tłumacz, przy tekstach z dziedziny prawa, przy tego rodzaju tłumaczeniach warto zarezerwować sobie znacznie więcej czasu, aniżeli na tłumaczenia tekstów o charakterze ogólnym. Tylko wówczas będziemy w stanie wygospodarować czas na wyjaśnienie wszelkich budzących wątpliwości terminów, sprawdzenie ich w słownikach i glosariuszach oraz tekstach oryginalnych.

Słowniki i teksty paralelne

Zaopatrzenie się w dobre i sprawdzone słowniki tematyczne wydaje się być pierwszą rzeczą, od jakiej powinien zacząć tłumacz,  a właściwie kandydat na tłumacza. Należy mieć jednak świadomość, że spora część dostępnych na rynku słowników może zawierać błędy. Bezwzględnie należy zachować zatem zasadę ograniczonego zaufania, zwłaszcza do słowników dwujęzycznych. O wiele bardziej owocne jest zawsze osobiste zapoznanie z opracowaniami danego tematu w języku źródłowym i docelowym.

Budując naszą wiedzę na temat prawa, warto uczyć się poprzez czytanie tekstów paralelnych w języku źródłowym i docelowym. Pozwoli to na poznanie terminologii stosowanej przy konkretnych aktach prawnych, czy dokumentach prawniczych. Podstawą jest tu zatem zaznajomienie się z podstawami prawa polskiego oraz z zarysem systemów prawnych kraju, na język którego tłumaczenia wykonujemy.  Przydatne może okazać się na przykład porównywanie oryginalnych tekstów ustaw, ze szczególnym zwróceniem uwagi na definicje stosowanych pojęć czy charakterystyczne zwroty.

Na własne potrzeby warto tworzyć sobie bazy tekstów paralelnych, z których można się uczyć, bądź z których można korzystać przy wykonywaniu konkretnych tłumaczeń.

Podobny cel może spełniać dostępny na rynku Zbiór dokumentów polskich dla tłumaczy przysięgłych, czy odpowiedniki tej publikacji w odniesieniu do innych języków. Niestety na chwilę obecną gotowe publikacje ze zbiorami dokumentów są dostępne jedynie w najbardziej popularnych językach takich jak angielski, niemiecki, francuski czy rosyjski. Zbiory takie obejmują podstawowe i autentyczne dokumenty i pisma, z którymi tłumacz przysięgły ma do czynienia w swojej pracy. Zbiór dokumentów polskich dla tłumaczy przysięgłych, autorstwa Zofii Krzysztoforskiej-Weisswasser zawiera na przykład nie tylko dokumenty z zakresu prawa handlowego i gospodarczego, ale również liczne przykłady pism i dokumentów z dziedziny prawa cywilnego, karnego, administracyjnego czy dokumentów z zakresu ubezpieczeń, opinii biegłych, zaświadczeń lekarskich, świadectw szkolnych i dyplomów.

Własne słowniki i glosariusze

Na podstawie tłumaczonych dokumentów oraz wszelkich tekstów pomocniczych, z którymi mamy styczność przy okazji realizacji tłumaczeń prawniczych, warto budować własne glosariusze. Jest to szczególnie istotne przy tzw. „małych językach”, w przypadku których słowniki terminologii prawnej nie zostały opracowane lub istniejące na rynku pozycje pozostawiają wiele do życzenia. Warto zwrócić uwagę, aby oprócz wyjaśnienia danego terminu odnotowywać również źródło tłumaczenia danego zwrotu.

Budowanie glosariuszy, zarówno w ramach stosowanych narzędzi CAT, jak również w innej formie, może okazać się jedyną drogą do zbudowania bazy słownictwa, z której będziemy mogli w przyszłości korzystać. Argumentem przemawiającym za stosowaniem tej metody jest również fakt, że słownictwo prawnicze rozwija się szybciej aniżeli wydawane słowniki i fachowa literatura dla tłumaczy.

Szkolenia i kursy

Uczestnictwo w kursach i szkoleniach dla tłumaczy, oprócz realnej korzyści w postaci zdobytej wiedzy, procentuje również nawiązaniem kontaktów z innymi tłumaczami i możliwością wzajemnego dzielenia się doświadczeniami i wątpliwościami. Szkoda, że specjalistyczne szkolenia z zakresu tłumaczeń prawniczych są dostępne wyłącznie dla najbardziej popularnych języków.

Zachowanie czujności

Nawet najbardziej doświadczony tłumacz wykonujący tłumaczenia prawne i prawnicze powinien być czujny na ewentualne pułapki znajdujące się w tekście. W praktyce tłumacza przysięgłego częstokroć możemy spotkać się z sytuacją, że z pozoru oczywiste stwierdzenia mają w rzeczywistości zupełnie inne znaczenie. Szczególność czujność należy zwrócić na ewentualne skróty myślowe i wszelkie elementy dokumentu budzące nasze wątpliwości.

Pokora

Z kwestią czujności wiąże się również zachowanie pokory, tak istotnej również w zawodzie tłumacza przysięgłego. Zrozumienie własnych braków  i dopuszczenie do myśli możliwości pomyłki pozwoli nam na uniknięcie ewentualnych błędów, a nam i naszym klientom nieprzyjemnych konsekwencji nierzetelnie wykonanego tłumaczenia.