Posted on

Tłumaczenia poświadczone świadectw szkolnych, dyplomów i suplementów do dyplomów

Przy tłumaczeniu dokumentów ukończenia szkół oraz studiów wyższych, oprócz przepisów wynikających z Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, obowiązują dodatkowo wymogi zachowania zgodności z zasadami opracowanymi przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO/CEPES.

Zgodnie z „Zaleceniem w sprawie kryteriów i procedur oceny wykształcenia uzyskanego za granicą„, przyjętym przez Komitet Konwencji Lizbońskiej na drugim spotkaniu w Rydze, dnia 6 czerwca 2001 r., nazwy stopni naukowych bądź tytułów zawodowych pozostawia się w oryginalnym brzmieniu, żeby nie wprowadzać nikogo w błąd. Przyrównanie tytułów zawodowych lub stopni i tytułu naukowego nadanego za granicą do jednego ze tytułów i stopni nadawanych w Polsce jest formą uznania ich równoważności, do czego tłumacz przysięgły nie ma uprawnień. Wynika to z art. 24 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki /Dz. U. Nr 65, poz. 595/ oraz art. 192 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o Szkolnictwie Wyższym. Rolą tłumacza przysięgłego jest jak najwierniejsze przetłumaczenie danego dokumentu, bez umieszczania w tłumaczeniu jakichkolwiek sądów wartościujących lub przyrównujących poziom wykształcenia do poziomów obowiązujących w Polsce. Przetłumaczenie tytułu zawodowego może wydłużyć, a czasami nawet uniemożliwić procedurę uznania wykształcenia. Przykładowo, np. wtedy jeśli tytuł zawodowy licencjat zostanie przetłumaczony w polskim dyplomie na angielski termin „bachelor”, którego to tytułu nie ma w opisie polskiego systemu edukacji. Zamiana taka nie będzie wcale jednoznacznym określeniem poziomu wykształcenia posiadacza takiego dyplomu, gdyż zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Irlandii, występuje kilka rodzajów tytułu „bachelor”, z którymi łączą się różne uprawnienia.

Podobnie nazwy szkół, uczelni wyższych czy innych instytucji oświatowych zawsze powinny się znaleźć w tłumaczeniu uwierzytelnionym w oryginalnym brzmieniu.

Pozostawianie nazw tytułów zawodowych, stopni naukowych i nazw szkół i uczelni w ich oryginalnym brzmieniu jest generalną zasadą funkcjonującą w krajach regionu Europy.

Stworzony wspólnie przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO suplement do dyplomu, jak również gromadzenie punktów i systemy transferu punktów – wszystkie te elementy zostały opracowane w celu wyjaśnienia treści wykształcenia bez konieczności ich tłumaczenia czy oceniania.

Oczywiście samo tłumaczenie poświadczone świadectwa czy dyplomu nie jest równoważne z jego uznaniem. Informację w kwestii równoważności zagranicznych dyplomów wydają właściwe dla danego kraju instytucje, zajmujące się sprawami uznawalności wykształcenia. W Polsce instytucją taką jest Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w Warszawie.

Podobne artykuły:
Tłumaczenie uwierzytelnione zagranicznego prawa jazdy

Tłumaczenie poświadczone  z oryginału czy z kopii ? 

Klauzule uwierzytelniające tłumaczenie  jak brzmią w różnych językach ?

Posted on

Język czeski a język słowacki

Język czeski i język słowacki to blisko spokrewnione ze sobą języki należące do grupy języków zachodniosłowiańskich. Odrębność języka czeskiego i słowackiego wynika z kwestii socjolingwistycznych, a granica między użytkownikami języka czeskiego i słowackiego pokrywa się z podziałem narodowościowym i politycznym dawnej Czechosłowacji na dwa obecne kraje. Choć do roku 1993 językiem urzędowym w Czechosłowacji był język czechosłowacki, nie oznacza to, że języki czeski i słowacki wykształciły się dopiero po rozpadzie tego kraju.

Język czeski od zawsze obejmował swoim zasięgiem znacznie większą liczbą osób i cieszył się też większym prestiżem. To właśnie w języku czeskim już od XIII wieku rozwijało się piśmiennictwo, w czasie gdy język słowacki był wówczas tylko zlepkiem różnorodnych gwar ludowych. Słowackim językiem literackim stała się ostatecznie tzw. słowacyzowana czeszczyzna, czyli język czeski zmodyfikowany o słowacką leksykę i słowackie elementy gramatyczne. W okresie słowackiego odrodzenia narodowego pojawiły się dwie koncepcje: przyjęcia języka czeskiego jako literackiego lub stworzenia na bazie gwar słowackich osobnego standardu językowego. Ostatecznie wybrana została opcja druga. W okresie międzywojennej Czechosłowacji język czeski i słowacki był uznawany za dwa warianty literackie jednego języka czechosłowackiego.

Obecna sytuacja w Czechach i na Słowacji

Podobieństwo obu języków oraz fakt, że były one używane w jednym państwie przez niemal 70 lat, spowodował powszechną dwujęzyczność mieszkańców obecnych Czech i Słowacji. Czech i Słowak rozmawiający ze sobą każdy z swoim języku, w zasadzie potrafią się bez trudu porozumieć. Czeskie sądy i urzędy akceptują posługiwanie się w nich językiem słowackim czy składanie dokumentów w języku słowackim bez przedkładania ich tłumaczenia na język czeski. Jednakże młodsze pokolenie, wychowane już po rozpadzie Czechosłowacji ma coraz większe problemy ze zrozumieniem języka słowackiego, na co nakłada się również brak zainteresowania przez Czechów językiem swoich sąsiadów.

Na Słowacji sytuacja jest nieco odmienna. Wiele filmów jest emitowanych z czeskim dubbingiem, gry komputerowe są często dostępne wyłącznie w czeskiej wersji językowej, wiele jest też różnorodnych publikacji w języku czeskim. Język czeski posiada na Słowacji status równorzędny z językiem urzędowym, podobnie jak ma to miejsce w Czechach w odniesieniu do języka słowackiego.

Nauka języka czeskiego i słowackiego

Bliskość obu języków wcale nie musi być jednak korzystna. Powszechne wśród bohemistów wydaje się być stwierdzenie, że naukę języka słowackiego lepiej jest rozpocząć dopiero po biegłym opanowaniu języka czeskiego. Ze względu na liczne podobieństwa form gramatycznych i leksykalnych, powinno się raczej unikać równoległej nauki obu języków od podstaw, gdyż może  to prowadzić do mieszania terminów, odmian czy innych reguł gramatycznych i sprawiać problemy przy aktywnym użyciu obu języków.

Osoby zastanawiające się nad wyborem języka do nauki wybierają często język słowacki, jako bardziej zbliżony do języka polskiego. Język czeski cieszy się zaś popularnością ze względu na większą dostępność materiałów do nauki, szeroko rozumianych publikacji, czy wreszcie spore zapotrzebowanie na rynku pracy na osoby potrafiące się w nim porozumieć.