Miesiąc: Styczeń 2020

Kultura języka, płynność wysławiania się, znajomość języków obcych – to podstawowe atrybuty komunikacji dyplomatycznej. Zapewne nie raz usłyszeliście powiedzenie: „Dyplomata to człowiek, który dwukrotnie się zastanowi zanim nic nie powie”. 

Wracając jednak do tematu naszego dzisiejszego artykułu, na początek chcieliśmy nawiązać do języka dyplomatycznego, jaki stosuje się w organizacjach międzynarodowych.

Od końca XVII w. do zakończenia I wojny światowej jako  jedyny język dyplomatyczny uznawany był język francuski, jednakże zmiany gospodarcze, wpływy innych państw takich jak Wielka Brytania czy USA, spowodowały  że już pod koniec XIX w., coraz większą rolę w stosunkach międzynarodowych zaczął odgrywać język angielski. Traktat Wersalski został już sporządzony w obu językach             (francuskim i angielskim).  Obecnie w stosunkach dwustronnych państw przyjęła się zasada równouprawnienia języków, w takich przypadkach nie ma żadnych kontrowersji. Sprawa się jednak nieco komplikuje w stosunkach wielostronnych, ze względów praktycznych kluczową rolę odgrywa jeden z języków oficjalnych lub roboczych. Obecnie w ramach UE obowiązują 23 języki oficjalne, czyli wszystkich państw członkowskich oraz 3 języki robocze – angielski, francuski i niemiecki.

Języki w Organizacji Narodów Zjednoczonych

Zgodnie z zapisem na Karcie Narodów Zjednoczonych (art. 111) „Języki autentyczne Karty stanowią chiński, francuski, rosyjski, angielski i hiszpański” wobec powyższej regulacji, Karty zapisane w każdym, z wymienionym języków posiadają jednakowa moc. Wszystkie te języki w karcie

Sprawa wygląda adekwatnie w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości, „językami urzędowymi Trybunału są francuski i angielski. Za zgodą stron przewód przebiega w jednym z nich. W braku porozumienia jaki język ma być użyty, obie strony mogą w swych przemówieniach używać tego z nich, który wybiorą  a orzeczenie Trybunału ogłoszone będzie w obu językach. W takim przypadku Trybunał równocześnie ustali, który z tych dwóch tekstów uważany ma być za wiarygodny. Na żądanie którejkolwiek ze stron, Trybunał będzie mógł upoważnić ją do używania innego języka” (art. 39).

Ciekawostkę w tym kontekście  stanowi Unia Europejska, gdyż jako jedyna organizacja jest wielojęzyczną. Niezgoda na jeden oficjalny język w Unii wynika z silnej pozycji europejskich języków narodowych, co związane jest ze swoistą „inercją (trudności z nauczeniem się i przestawieniem na inne bardziej «opłacalne» języki, interesami ekonomicznymi (europejskiej języki narodowe są ciągle bardzo przydatne), jak i z przywiązania do swoich języków narodowych jako symboli tożsamości narodowej.[1] Oczywiście by organizacja mogła poprawnie funkcjonować należy ustalić języki urzędowe, które zostały ustalone zgodnie z procedurą uregulowaną w art. 290 TWE i art. 190 TEWEA,. Podczas procedury przed Trybunałem Sprawiedliwości UE używać można 24 języków urzędowych, jak wskazuje stanowiący w tym względzie regułę ogólną art. 36 Regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości. Ustalenie języka postępowania w sprawach wszczętych na podstawie skarg bezpośrednich dokonuje się w związku z wyborem skarżącego, z zastrzeżeniem kilku uregulowanych w tym przypisie wyjątków art. 62.

Zadania, jakimi powinna kierować się dyplomacja UE  to spójność i skuteczność polityki zagranicznej, Uzasadnia więc to wybór języków Unii, do których należy język angielski, francuski i hiszpański.

Zajrzyj do innych naszych artykułów:

Języki urzędowe ONZ

Światowy Dzień Różnorodności kulturowej dla Dialogu i Rozwoju – World Day for Cultural Diversity for Dialogue and Development