Język farerski jest językiem germańskim wywodzący się z grupy języków skandynawskich. Posługuje się nim około 48 tysięcy mieszkańców Wysp Owczych i około 25 tysięcy mieszkańców Danii. 
Pochodzenie języka farerskiego przypisuje się językowi staronorweskiemu, który był używany przez Wikingów. W 1854 roku nastąpiły pierwsze próby standaryzacji gramatyki farerskiej, które okazały się fiaskiem. Twórcom zarzucono zbyt wiele odniesień do zasad języka staronorweskiego, które były bardzo archaiczne, a sama pisownia bardzo odbiegała od formy mówionej co sprawiało wiele kłopotów. Kolejnej próby standaryzacji języka farerskiego podjął się lingwista Jákup Jakobsen, niestety również i w tym przypadku, stworzona przez niego ortografia nigdy się nie przyjęła. Ostatecznie Farerowie po dzień dzisiejszy stosują się zasady gramatyki, których twórcami byli lingwiście Hammershaimb i Sigurðssonoper. Alfabet farerski jest jedynym w swoim rodzaju, składa się z 28 liter i zaczyna się od A i kończy na Ø.
Na Wyspach Owczych, od 1906 roku, język farerski był traktowany na równi z językiem duńskim, a od 1939 roku jest jednym z języków nauczanych w szkołach. W 1948 zyskał status języka urzędowego i jest nim do dnia dzisiejszego.
Obecnie o zachowanie poprawności i trwałości języka odpowiedzialne jest Farerskie Towarzystwo Naukowe (Føroya Fróðskaparfélag), a także Farerska Akademia Nauk.
Farerski jest mało popularnym językiem, a jego nauka sprawia duże kłopoty ze względu na mały dostęp do jakichkolwiek materiałów dydaktycznych. Posłuchajmy jednak przynajmniej piosenki słynnego farerskiego zespołu, dzięki której możemy zaznajomić się z brzmieniem tego tak mało znanego, choć europejskiego języka.
Czytaj również: