Ile jest języków na świecie?

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Jedni twierdzą, że jest ich około 3000, inni podają liczbę 5000-6000. Wydawać by się mogło, że każdy kraj ma swój jedyny język urzędowy i na tym kończy się lista języków występujących na świecie. Nie jest to jednak oczywiście prawdą. A.F. Majewicz w swojej książce Języki świata i ich klasyfikowanie wyodrębnił 5674 języków. Z kolei T. Milewski w książce Językoznawstwo wymienia tylko 2500 języków.
Problemy z oszacowaniem liczby języków wynikają między innymi z tego, że na świecie wciąż trwają spory, czy dany etnolekt jest językiem czy dialektem. Do takiej sytuacji dochodzi na przykład w Chinach, Indiach czy w krajach zamieszkałych przez liczne plemiona, tam gdzie powierzchnia państwa jest na tyle duża, aby w każdej jego części mieszkańcy mogli porozumiewać się w innym języku. Tak znaczna różnorodność w liczbie podawanych języków wynika też z tego, iż nie wszyscy obejmują statystyką języki sztuczne (np. esperanto) i języki martwe lub języki wymierające (np. sanskryt lub łacinę). Szacuje się, że do 2100 roku wymrze ponad połowa obecnie używanych języków na świecie dlatego, że są używane przez bardzo małą liczbę użytkowników.

Języki świata są tak różne jak niepowtarzalny jest każdy człowiek, ale tak jak wśród ludzi, również wśród języków można wyodrębnić poszczególne rodziny. Istnieje też wiele języków dotąd niesklasyfikowanych, a niewykluczone, że istnieją również takie, które do tej pory nie zostały odkryte.
Najwięcej ludzi na świecie używa języka chińskiego, a ich liczba jest szacowana na około 2 miliardy. Coraz bardziej wzrasta liczba użytkowników języka hindi (450 milionów), hiszpańskim posługuje się około 370 milionów osób, rosyjskim 277 milionów, arabskim 246 milionów, bengalskim 211 milionów, a portugalskim 191 milionów ludzi. Oczywiście językiem o największym zasięgu globalnym jest język angielski.

Współcześni lingwiści przy identyfikowaniu grup językowych, poza wzorami fonologicznymi biorą pod uwagę także inne wskaźniki, jak chociażby stosowanie tonacji dla rozróżnienia znaczenia. Ważnym sposobem klasyfikowania języków jest też szyk wyrazów w zdaniu. I tak np. w angielskim, greckim i suahili podstawowy szyk to podmiot – orzeczenie – określenie („ja – zjadłem-jabłko”), jest to więc język SVO (Subject- Verb- Object). Języki hindi, japoński, i turecki należą do języków SOV („ja- jabłko- zjadłem”), hebrajski, maoryjski i walijski są przykładami języków VSO („ Zjadłem- jabłko-ja”).

 

 

Ze względu na pochodzenie języki dzieli się na rodziny tzn. zespoły językowe pochodzące od wspólnego prajęzyka. Oprócz rodzin istnieją ligi językowe, czyli „grupy językowe różnych języków powstałe w wyniku kontaktu geograficznego”, które wykazują wiele cech wspólnych w strukturze gramatycznej. Najbardziej luźnym zespołem języków jest cykl, czyli łańcuch stykających się ze sobą rodzin- na pograniczu powstają wtedy języki lub dialekty mieszane noszące cechy obu sąsiadujących rodzin. Istnieją wreszcie języki izolowane, (jak na przykład język baskijski) nie wykazujące powiązań z żadnym innym językiem.

Do najważniejszych rodzin językowych świata należą: rodzina indoeuropejska (Europa, część Azji, Ameryki Północnej i Południowej, Afryka), afroazjatycka (Afryka, południowo-zachodnia Azja), bantu (Afryka na południe od Sahary), Khoisan (południowa Afryka), kaukaska (Kaukaz), drawidyjska (południowe Indie), austroazjatycka (wschodnie Indie, Indochiny), austronezyjska (Oceania, Indonezja, Madagaskar), papuaska (Nowa Gwinea), chińsko-tybetańska (Azja południowo-wschodnia), uralska ( południowo-wschodnia Europa, zachodnia Syberia), paleoazjatycka zwaną też paleosyberyjską (wschodnia Syberia, Kamczatka, Sachalin), eskimosko-aleucka (obszary Arktyki od Grenlandii po Kamczatkę),atphaskan (zachodnia część Ameryki Północnej), uto-aztecka (Meksyk) i rodzina karibi (Antyle, północna Brazylia).

Podobne artykuły:

Język chiński – czy opłaca się nauka tego języka? 

Jakich języków warto się uczyć ?

Powiedzenia związane z językami 

Jakich języków warto się uczyć ?

W dzisiejszych czasach znajomość języków obcych niesie za sobą wiele korzyści.
Osoba biegle posługująca się chociażby jednym obcym językiem może starać się o lepiej płatną pracę w Polsce, za granicą czy w firmie zagranicznej mającej przedstawicielstwo w naszym kraju.
Znajomość języka pozwala nam również na poznawanie nowych kultur, a podróżując do danego kraju osoba znająca język czuje się pewniej, może swobodnie nawiązywać kontakty, zawierać nowe znajomości, czy zwiedzać dany kraj.
Poniżej przedstawiamy 7 najpopularniejszych języków używanych w dzisiejszym świecie.

 

 

 

Język angielski
Chyba nie zdziwi nikogo fakt, że właśnie angielski znalazł się na pierwszej pozycji w zestawieniu. Język ten jest językiem obcym, którego jako pierwszego uczy się wiele osób na całym świecie. Dane pokazują, że jego znajomość deklaruje około 1,5 miliarda ludzi mieszkających na wszystkich kontynentach. Biegła znajomość angielskiego pozwala rozwinąć skrzydła w biznesie, ułatwia współpracę międzynarodową, daje większe możliwości znalezienia ciekawej pracy, umożliwia łatwiejsze komunikowanie się z potencjalnymi kontrahentami oraz bezproblemowe poruszanie się podczas wyjazdów zagranicznych. Powszechnie uważa się też, że jest to jeden z najłatwiejszych języków do opanowania.

Język chiński
Niewątpliwie słyszeliście, że chiński to jeden z najstarszych języków świata. To także język z nieograniczoną przyszłością, którego poznanie otwiera drzwi do kariery lub rozwinięcia kontaktów biznesowych.
Sama nauka tego języka z pewnością przyniesie sporo korzyści. Nie tylko będziemy mogli pochwalić się znajomością tak egzotycznego języka jak chiński i skorzystać z okazji spędzenia wakacji w tym kraju, ale z całą pewnością wzrośnie nasza pozycja na rynku pracy,
obecnie bowiem polskie firmy coraz chętniej nawiązują współpracę z kontrahentami z Chin.
Drugim aspektem, za którym przemawia znajomość tego właśnie języka jest to, że coraz więcej Chińczyków inwestuje swoje pieniądze w krajach Europy. Z danych statystycznych wynika, że w roku 2010 Chińczycy ulokowali w całej Europie ponad 6 mld USD, a w roku 2014 wartość ta wzrosła do 55 mld.
Jak widać powodów, dla których warto znać ten język jest znacznie więcej niż by się mogło wydawać.

Język arabski
Na pozycji trzeciej znajduje się język arabski.
Język ten należy do grupy języków semickich, jest językiem urzędowym w 22 państwach, wśród których należy wymienić Arabię Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Jemen, Katar, Bahrajn, Kuwejt, Irak, Syrię, Palestynę (autonomia), Jordanię, Liban, Egipt, Sudan, Somalię, Dżibuti, Komory, Oman, Tunezję, Libię, Maroko, Algierię i Mauretanię.
Ze względu na rosnące zainteresowanie światem arabskim i kulturą muzułmańską, liczba osób komunikujących się w tym języku, z roku na rok stale wzrasta.
Znajomość języka arabskiego może przynieść wiele korzyści. Mówiąc po arabsku mamy duże szanse na nawiązanie kontaktów handlowych z firmami arabskimi, a posługiwanie się językiem naszych potencjalnych kontrahentów z pewnością wzmocni naszą pozycję w kontaktach handlowych i negocjacjach. Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, że warto znać arabski są zarobki tłumaczy przysięgłych języka arabskiego, mogących pochwalić się sporo wyższymi stawkami za tłumaczenia, aniżeli tłumacze najbardziej popularnych języków takich jak na przykład angielski czy niemiecki.
Zgodnie z powiedzeniem Rogera Bacona „Znajomość języków jest bramą do wiedzy” ‒ może warto zainwestować w swój rozwój i rozpocząć przygodę właśnie z tym językiem?

Język hiszpański
Choć jest wiele sprzeczności czy to właśnie język hiszpański powinien być tak wysoko na naszej liście najbardziej popularnych języków świata, przytoczymy tu parę  danych.
Otóż językiem hiszpańskim biegle włada co dziesiąty mieszkaniec ziemi i jest to język ojczysty ponad 600 mln ludzi na świecie.
Zainteresowanie językiem hiszpańskim w dziedzinie kultury, ekonomii oraz polityki wzrasta z każdym dniem, a jego zastosowanie można ujrzeć chociażby w świecie nauki lub techniki. Rozważając kwestię rozpoczęcia nauki języka obcego, warto zatem wziąć po uwagę również ten język.

Język francuski
Językiem francuskim porozumiewa się ponad 200 mln ludzi na 5 kontynentach. Francuski jest drugim zaraz po angielskim, najczęściej wybieranym językiem obcym. Zainteresowanie językiem francuskim wzmocniła emigracja zarobkowa naszych rodaków do Francji.
Znając ten język możemy liczyć na wyższe wynagrodzenie, a wiele instytucji europejskich w tym również Parlament Europejski chętnie zatrudnia osoby władające biegle tym językiem.

Język niemiecki
Znajomość języka naszych zachodnich sąsiadów otwiera nam drzwi do kariery zawodowej. Język ten uchodzi za najczęściej używany język przez Europejczyków.
Językiem niemieckim posługuje się około 81 mln mieszkańców Niemiec, jest on również językiem urzędowym takich krajów jak Austria, Szwajcaria, Luksemburg i Liechtenstein.
Niemcy już od wielu lat są atrakcyjnym krajem dla inwestorów zagranicznych, ale również osób poszukujących pracy we wszystkich niemal zawodach. Na portalach oferujących pracę aż roi się od ogłoszeń dla osób znających biegle język niemiecki, tak więc wiele przemawia za tym by rozpocząć naukę właśnie tego języka.

Podobne artykuły:
Najdziwniejsze języki świata

Ile jest języków na świecie?

21-lutego Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

 

„Fałszywi przyjaciele” w języku słowackim

Pochodzące z języka angielskiego tak popularne określenie ‘fałszywy przyjaciel’ (ang. false friend) oznacza parę słów lub wyrażeń brzmiących w dwóch językach tak samo lub podobnie, ale mających zupełnie inne znaczenie. W literaturze przedmiotowej bywają one określane rozmaicie, również jako:  fałszywi przyjaciele tłumacza, aproksymaty,  falsi-ekwiwalencja między językowa,  heterofemia językowa,  pozorne odpowiedniki, tautonimy czy złudne odpowiedniki. Wszystkie powyższe nazwy są określeniami tego samego zjawiska występowania podobnych lub takich samych jednostek leksykalnych w dwóch (lub więcej) językach.
Pułapki leksykalne mogą sprawiać wiele problemów przy nauce niemal każdego języka obcego. Przy nauce słowackiego takich zdradliwych słów i wyrażeń jest bardzo wiele, gdyż spora część słownictwa w języku słowackim pokrywa się z wyrazami mającymi takie samo lub podobne brzmienie po polsku, choć znaczącymi często właśnie coś zupełnie innego. Przysłuchując się osobie mówiącej po słowacku, Polak może odnieść wrażenie, że właściwie rozumie o co chodzi i mówiąc po polsku również zostanie zrozumiany przez Słowaków. Rzeczywiście, aż 70% słownictwa słowackiego to wyrazy używane w identycznej lub nieco zmodyfikowanej formie w języku polskim. Bardzo łatwo jednak o pomyłki.
Błędne zrozumienie lub użycie niektórych słów może prowadzić do nieporozumień, pomyłek lub zabawnych sytuacji. Poniżej kilka przykładów:
słowacki čerstvý – to po polsku świeży,
słowacka frajerka – to po polsku dziewczyna,
słowacki frajer – to po polsku chłopak,
słowacki nápad – to po polsku pomys,ł
słowackie jahody – to po polsku truskawki,
słowacka farba – to po polsku kolor,
słowacki manažér odbytu– to po polsku menedżer sprzedaży,
słowacki pas – to po polsku paszport,
słowackie rovno – to po polsku prosto,
słowacki zakonnik – to po polsku kodeks,
słowacka handra – to po polsku szmata.

Warto zatem zaraz na początku nauki słowackiego zapoznać się z listą wyrażeń i słów najczęściej mylonych z polskimi wyrazami i wyrażeniami o podobnym brzmieniu, zwłaszcza, że lista zdradliwych słów w języku słowackim jest znacznie dłuższa aniżeli wymienione powyżej przykłady…

Zobacz podobne wpisy:

„Fałszywi przyjaciele” w języku chorwackim

„Fałszywi przyjaciele” w języku czeskim

„Fałszywi przyjaciele”  w języku serbskim

Jak odróżnić języki azjatyckie

Kiedy mamy do czynienia z pismem azjatyckim, często napotykamy trudności w rozpoznawaniu czy to pisownia chińska, koreańska czy może japońska.

Rozróżnienie tych pisowni nie jest jednak aż tak skomplikowane. Poniższa grafika w bardzo przejrzysty i zabawny sposób obrazuje różnice w pisowni języka chińskiego, koreańskiego i japońskiego.

Źródło: http://imgur.com

No tak, ale jak zrozumieć słowa które dla nas Europejczyków brzmią nad wyraz obco? Cóż, chyba nie pozostaje nic innego jak wybrać się na kurs, na którym krok po kroku zdobędziemy chociażby podstawy do tego, by rozumieć wypowiedzi ustne w danym języku i zacząć się nim posługiwać.

Ciekawostki dotyczące języków azjatyckich:

Zobacz także:

Jakich języków warto się uczyć ?

Język chiński – czy opłaca się nauka tego języka ?

 

Sprawozdanie z działalności Komisji Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych za rok 2016

Jak co roku, działająca w Ministerstwie Sprawiedliwości Komisja Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych opublikowała dokument podsumowujący jej roczną działalność. W Sprawozdaniu z Działalności KOZ Tłumaczy Przysięgłych można zapoznać się z liczbą oraz rodzajami spraw rozpatrywanych przez Komisję w roku 2016.

Pełny raport z działalność KOZ Tłumaczy Przysięgłych można obejrzeć na stronach Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich pod tym linkiem.

Komisja Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych została powołana 1 września 2005 r, a jej rolą jest prowadzenie postępowań dyscyplinarnych dotyczących tłumaczy przysięgłych. Postępowania takie mogą być wszczęte na wniosek Ministra Sprawiedliwości lub wojewody. W skład Komisji wchodzi pięciu prawników oraz czterech tłumaczy przysięgłych.

Z opublikowanego Sprawozdania wynika, że w roku 2016 Komisja przeprowadziła łącznie 57 postępowań dyscyplinarnych, w odpowiedzi na 20 wniosków, które wpłynęły od Ministra Sprawiedliwości oraz 37 wniosków otrzymanych od wojewodów.

W 44 przypadkach potwierdzono naruszenie przez tłumaczy przysięgłych art. 14 pkt. 1 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, czyli wykonywanie obowiązków tłumacza z niezachowaniem szczególnej staranności i bezstronności.

Sprawozdanie prezentuje wyniki postępowań dyscyplinarnych z roku 2016 w różnych ujęciach, w tym również na wykresach. Sprawozdanie jest dokumentem udostępnianym do publicznej wiadomości, przy czym jest ono sporządzane w sposób ogólny, bez podawania szczegółowych danych osobowych tłumaczy.

Podobne artykuły:

Jak zostać tłumaczem przysięgłym

Platforma szkoleń dla tłumaczy literackich PETRA E-Network

 

Tłumaczenia poświadczone z języka obcego na obcy

 

Sposób przygotowywania tłumaczeń poświadczonych precyzuje Ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego z dnia 25 listopada 2004 roku   http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20042732702.    Rodzaje czynności, jakie może wykonywać tłumacz przysięgły zostały określone w art. 13 tej ustawy. Zgodnie z nimi, tłumacz przysięgły ma prawo do sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski oraz z języka polskiego na język obcy. W obecnym stanie prawnym tłumacz przysięgły, mający uprawnienia do dokonywania tłumaczeń w zakresie dwóch (lub większej liczby) języków obcych, nie ma natomiast prawa wykonywania bezpośredniego tłumaczenia poświadczonego między tymi językami. W obowiązującej ustawie nie ma bowiem o tym mowy. Zadaniem tłumacza przysięgłego w takich przypadkach jest zatem najpierw przetłumaczenie dokumentu z określonego języka obcego na język polski, a dopiero następnie przetłumaczenie go z języka polskiego na kolejny język obcy.

Wynikający z takiego stanu prawnego sposób przygotowywania tłumaczeń przysięgłych z języka obcego na obcy spotyka się często z niezrozumieniem ze strony klientów. Dodatkowo mylący może być fakt, iż jeszcze do niedawna obowiązywały przepisy pozwalające tłumaczom przysięgłym z uprawnieniami do dwóch lub więcej języków na wykonywanie bezpośrednich tłumaczeń między nimi. Było tak na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, które pozwalało na tłumaczenie z języka obcego na inny język obcy w zakresie ustanowienia.

Jak zatem wygląda to obecnie w praktyce? Przyjmijmy, że klient przynosi do tłumaczenia dokument w języku angielskim, żądając jego przetłumaczenia na język niemiecki. Tłumacz wykonuje zatem najpierw tłumaczenie poświadczone z języka angielskiego na polski, a następnie z języka polskiego na niemiecki. Powstają zatem dwa odrębne dokumenty  – dwa tłumaczenia zapisane każde osobno pod innym numerem w repertorium. Oczywiście, należność za takie zlecenie również naliczana jest dwukrotnie.

Repertorium tłumacza przysięgłego

Repertorium jest specjalnym rejestrem tłumaczeń poświadczonych pisemnych oraz ustnych wykonanych przez tłumacza przysięgłego. Samo słowo repertorium pochodzi od łacińskiego wyrazu reperire, co dosłownie oznacza ‘wyszukiwać’.

Zawartość repertorium tłumacza przysięgłego precyzują przepisy art. 17 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego  z dnia 25 listopada 2004 r. (Dziennik Ustaw z 2004 r. Nr 273, poz. 2702). Przepisy określają szczegółowo zawartość każdej z rubryk repertorium i dotyczą wszelkich czynności, jakie mogą być – zgodnie z ustawą – wykonywane przez tłumaczy przysięgłych.

Repertorium tłumacza może być prowadzone zarówno w formie papierowej, jak również w formie elektronicznej. Na rynku dostępne są programy do prowadzenia repertorium mogące w znacznej mierze ułatwić wprowadzanie danych i rozliczanie zleceń. Niektóre z programów posiadają również odrębne moduły do wystawiania faktur. W praktyce jednak nie ma potrzeby zakupu specjalnych programów, gdyż opracowanie prostego formularza przy użyciu typowych programów biurowych nie powinno nikomu przysporzyć kłopotów.

Niezależnie od formy, w jakiej tłumacz przysięgły prowadzi repertorium (papierowej lub elektronicznej), istotne jest aby uczynił zadość obowiązkom wynikającym z art. 17 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego.  Do obowiązków tych należy również podjęcie takich działań w zakresie prowadzenia repertorium, aby umożliwić uprawnionemu organowi przeprowadzanie w każdym momencie jego kontroli. Oznacza to konieczność zadbania o zabezpieczenie ewentualnych kopii plików, w jakich jest zapisane repertorium, względnie jego okresowe drukowanie i bezpieczne przechowywanie. Jest to niezwykle istotne, zwłaszcza że ustawa nie nakłada na tłumaczy przysięgłych obowiązku przechowywania skanów czy kopii wykonywanych tłumaczeń poświadczonych. Utrata danych z pliku z zapisem repertorium mogłaby zatem oznaczać brak możliwości odtworzenia repertorium.

Od wejścia w życia obowiązującej Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, kontrolę nad poprawnością prowadzenia repertorium przeprowadzają urzędy wojewódzkie, a nie je wcześniej sądy rejonowe. Z racji tego, że kwestie oceny wpisów w repertorium zawsze budziły i budzą szereg niejasności i wątpliwości, w grudniu 2012 roku Komisja Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych przy Ministerstwie Sprawiedliwości opracowała dokument zawierający podstawowe zasady prowadzenia repertorium. Dokument ten ma być pomocny dla tłumaczy oraz dla urzędników przeprowadzających kontrolę. Pełna treść dokumentu, którego pełna nazwa brzmi Zasady oceny poprawności prowadzenia repertorium czynności tłumacza przysięgłego stosowane przez Komisję Odpowiedzialności Zawodowej Tłumaczy Przysięgłych przy Ministrze Sprawiedliwości, opublikowana została na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości.

Źródła: spj.pl, www.bip.ms.gov.pl

Opinia GIODO w sprawie repertoriów tłumaczy przysięgłych

Ministerstwo Sprawiedliwości umieściło na swoich stronach Opinię Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w sprawie zgłaszania do rejestracji repertoriów tłumaczy przysięgłych jako zbiorów danych osobowych. Czy z opinii tej wynika, że tłumacze przysięgli są zobowiązani do zgłaszania repertoriów do GIODO?

Zasadniczo tak, choć z obowiązku tego zwolnieni są tłumacze przysięgli prowadzący repertorium w postaci tradycyjnej (papierowej), a nie elektronicznej oraz  pod warunkiem, że w repertorium tym nie ma danych szczególnie chronionych. Z racji tego, że w dalszej części pisma GIODO podkreśla jednak istnienie generalnej zasady zgłaszania danych osobowych, stanowisko w kwestii zgłaszania bądź nie repertoriów do rejestracji nie jest w pełni jasne.  Dlatego Polskie Towarzystwo Tłumaczy Przysięgłych i Specjalistycznych TEPIS zwróciło się o wydanie stanowiska w tej sprawie do Naczelnika Wydziału Tłumaczy Przysięgłych w Ministerstwie Sprawiedliwości, pana Bolesława Cieślika. Miejmy nadzieję, że będzie to stanowisko nie budzące dalszych wątpliwości.

Pełna treść Opinii GIODO w sprawie zgłaszania do rejestracji repertoriów znajduje się tutaj