Ranking najłatwiejszych języków świata

Próba podjęcia oceny trudności poszczególnych języków może wydawać się dość karkołomna. Wiadomo bowiem, że łatwiej nam nauczyć się języków podobnych do naszego języka ojczystego, tworzenie zatem rankingów trudnych czy łatwych języków zawsze będzie obarczone piętnem osoby, która je sporządza.

Przedstawiony poniżej ranking został przygotowany przez anglojęzycznych badaczy, co tłumaczy fakt, że nie znajdziemy w nim języka angielskiego oraz, że podane w rankingu języki ocenione zostały przez pryzmat wcześniejszej znajomości języka angielskiego.

 

Miejsce 1: HISZPAŃSKI

Oprócz tego, że język hiszpański jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych języków  i najbardziej popularnych na świecie, jest także łatwy w nauce. Hiszpańskim posługuje się około 329 milionów osób. Mówi się, że język ten sam wpada do głowy. Nie znając konkretnych słów, można odgadnąć ich znaczenie. To wszystko przez podobieństwo hiszpańskiego do łaciny, (a co za tym idzie, także do angielskiego).

Spójrzmy na przykładowe słowa, które w brzmieniu  znaczą dokładnie to samo co w języku angielskim

el volcán

el cóndor

la estrategia

el carnaval

la palmera

la industria

la anécdota

el ídolo

Na kształt języka hiszpańskiego wpłynął język arabski i łacina. Wymawia się go tak jak się pisze z niewielkimi wyjątkami, w porównaniu do innych języków romańskich.

Miejsce 2. FRANCUSKI

Francuski to ojczysty język 100 milionów ludzi, w 28 krajach jest językiem urzędowym. Usłyszysz go niemal na każdym kontynencie, co znaczy, że w języku tym można się porozumieć w bardzo wielu zakątkach świata. Francuski należy do romańskiej rodziny językowej, dla osób mówiących po angielsku, słownictwo będzie brzmiało znajomo. Językoznawcy są zdania, że angielski i francuski mają ze sobą bardzo dużo wspólnego. Aż jedna trzecia słów w angielskim pochodzi z francuskiego.  Podobnie jak to miało miejsce w języku hiszpańskim, język francuski ma bardzo wiele zapożyczeń z angielskiego, a oto przykłady niektórych z nich :

(fr.) Éminencegrise> (ang.) gray eminence

(fr.) Nouvelle Vague > (ang.) New Wave

(fr.) point de vue> (ang.) point of view

(fr.) tiers monde > (ang.) Third World

(fr.) VieilleGarde> (ang.) Old Guard

(fr.) malice prepense> (ang.) malice aforethought

(fr.) Marché aux puces> (ang.) flea market

Miejsce 3. WŁOSKI

Podobnie, jak w przypadku dwóch poprzednich języków, język włoski jest prosty do opanowania na początku nauki,  gdyż  jest bardzo melodyjny i niejako sam wpada w ucho, jednak problem pojawia się na zaawansowanym etapie nauki. Jest to jeden z najbardziej melodyjnych języków świata. Po włosku nawet słowo „nietoperz” brzmi uroczo i dźwięcznie – pipistrello.  Można pokusić się nawet o stwierdzenie, że włoska mowa przypomina śpiew. Językiem włoskiem posługuje się około 125 milionów ludzi na  świecie.

Posłuchaj jak brzmi język włoski:

 Miejsce 4. NIEMIECKI

Po niemiecku mówi się nie tylko w Niemczech, ale również w Austrii, Szwajcarii, Liechtensteinie oraz Belgii. Mimo dość  powszechnej opinii, że niemiecki jest trudny i trudna jest jego wymowa, osobom, które już zaznajomiły się z językiem angielskim nauka niemieckiego nie powinna przysporzyć większych trudności. Co więcej, opracowanych zostało wiele metod nauki języka niemieckiego dla użytkowników właśnie języka angielskiego.

Przykładowy filmik na ten temat:

Miejsce 5. SZWEDZKI

Umieszczenie języka szwedzkiego na piątym miejscu w rankingu z pewnością wielu zdziwi. Osobom znającym już na przykład język niemiecki czy angielski, przyswojenie szwedzkiego nie powinno jednak przysporzyć większych problemów. Korzyści z nauki tego języka jest zaś bardzo wiele, oto niektóre z nich:

  • szwedzki jest ciekawym językiem. Ma nietypowe, trochę melodyjne brzmienie;
  •  szwedzki ma relatywnie przejrzystą i nieskomplikowaną gramatykę;
  • jak na język mniej popularny, jego nauka nie stanowi wielkiego wyzwania, jest sporo materiałów i łatwo dotrzeć do dużej ilości naturalnych źródeł tego języka. Jest najłatwiej dostępny ze wszystkich języków skandynawskich;
  •  jak każdy język obcy, jego nauka, w skrócie, rozwija umysł. To jest nie do przecenienia i korzyści z tego można odczuć na różnych płaszczyznach;
  • szwedzki, mimo że nie ma takiego zasięgu jak angielski czy hiszpański, ma się całkiem dobrze. W Szwecji jest co zobaczyć, jest kogo poznać i o ile do podstawowej turystycznej komunikacji wystarczy znać angielski, to jednak żeby poznać Szwecję, trzeba poznać język szwedzki;
  • dobra znajomość szwedzkiego to tylko krok do poznania języka duńskiego i norweskiego

Czytaj również:

Nauka języków krajów skandynawskich przepustką do sukcesu

Letnia szkoła języka czeskiego nie tylko dla bohemistów

Język rumuński a inne języki romańskie

Język rumuński należy do grupy języków romańskich. Wykazuje wiele podobieństw w odniesieniu do innych języków tej grupy, głównie do języka włoskiego i francuskiego, mniej do języka hiszpańskiego. Posługuje się nim około 24 mln osób, z czego 17,25 mln w samej Rumunii. Dialekt języka rumuńskiego używany w Mołdawii przez radzieckich przywódców nazwany został językiem mołdawskim, jednak  językoznawcy nie uznają go za odrębny język. Pogląd, zgodnie z którym uznano język mołdawski za język odrębny do rumuńskiego propagowany był w ustanowionej w 1924 roku Mołdawskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej, a elementem takiego podejścia było używanie cyrylicy do zapisu tego języka. W 1932 roku system pisma został oficjalnie zmieniony na alfabet łaciński, zaś ortografię ujednolicono ze standardowym językiem rumuńskim.

Język rumuński rozwijał się odrębnie od innych języków romańskich, a na przestrzeni wieków wchłonął różnorodne elementy obce (słowiańskie, tureckie, greckie i węgierskie), jest dzięki temu językiem niezwykle ciekawym i złożonym. Najwięcej podobieństw łączy go z językiem włoskim, posiada około 77% wspólnego z nim słownictwa oraz podobne zasady gramatyczne. Co więcej, rumuński podobny jest do włoskiego bardziej niż włoski do rumuńskiego. Rumun słysząc język włoski zawsze co nieco zrozumie, Włoch zrozumie z wypowiedzi po rumuńsku znacznie mniej. Rumuński nie będzie też zrozumiały dla użytkowników francuskiego, katalońskiego, hiszpańskiego czy portugalskiego, jeśli wcześniej nie uczyli się tego języka.

Rumuński jest jedynym językiem romańskim, w którym rodzajniki określone są enklityczne, czyli są dołączane na końcu rzeczownika jako przyrostki, a nie na początku (jako przedrostki). Zostały one ukształtowane, jak w innych językach romańskich, z łacińskich zaimków wskazujących. Rzeczowniki w języku rumuńskim występują w trzech rodzajach: męskim, żeńskim i nijakim. Rodzajnik określony ma różne formy w zależności od tego czy rumuńskim słowo, do której należy jest rodzaju męskiego lub żeńskiego. Rodzajnik określony słów rodzaju męskiego to –ul, a żeńskiego -a.

Język rumuński odziedziczył z łaciny pięć przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik i wołacz. Morfologicznie mianownik i biernik są identyczne w przypadku rzeczowników; podobnie, dopełniacz i celownik mają wspólną formę (pary te są jednak różne w odmianie zaimków osobowych).

Z innymi językami romańskimi język rumuński łączy podoba odmiana czasowników – odmieniają się one przez osoby, liczby, czasy, tryby oraz strony.

Filologię rumuńską można studiować w Polsce na kilku uczelniach wyższych, między innymi na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Uniwersytecie Warszawskim. Na wielu uczelniach, rumuńskiego można też uczyć się jako języka dodatkowego w tracie studiów na kierunku romanistyka.

 

Podobne artykuły:

Język czeski a język słowacki

Fałszywi przyjaciele” w języku serbskim

„Fałszywi przyjaciele” w języku bułgarskim

„Fałszywi przyjaciele” w języku rosyjskim

 

 

 

Sztuka korespondencji elektronicznej

W dzisiejszych czasach wysyłanie maili jest powszechne. W zależności od wykonywanej pracy, codziennie każdy z nas wysyła od kilku do nawet kilkuset wiadomości elektronicznych. Wygląd maili oraz ich treść są swego rodzaju wizytówką piszącej je osoby, co warto mieć na uwadze zwłaszcza podczas pierwszego kontaktu z adresatem.

Mimo iż temat pisania maili wydaje się sprawą oczywistą i niewartą uwagi, wiele osób nie wie w jaki sposób je pisać, bądź powiela powszechne błędy związane ze strukturą wiadomości lub stosowanych form grzecznościowych. Poniższy artykuł skupia się na zasadach, jakie powinny obowiązywać nas w oficjalnej korespondencji mailowej, w relacjach formalnych czy biznesowych.

Rozpoczęcie maila

Przede wszystkim należy wspomnieć, że błędem jest całkowite pomijanie przywitania w mailu i przechodzenie od razu do meritum sprawy.

Najbezpieczniejszą formą rozpoczęcia maila jest użycie formy „Szanowni Państwo”. Jeśli zaś wiemy, że mail kierujemy do konkretnej osoby, można użyć formy „Szanowny Panie” lub „Szanowna Pani”. Do zwrotów tych nigdy nie dodajemy nazwiska, ale możemy dodać imię, o ile je znamy i o ile wiadomo nam, że nie urazi to odbiorcy. Formę „Szanowny Panie”/”Szanowna Pani” możemy połączyć również z tytułem, np. „Szanowna Pani Profesor” (tytuł zawsze powinniśmy zapisać wielką literą).

Poprawną i stosunkowo standardową formą będzie również użycie słowa „Dzień dobry” niezależnie od pory dnia. Zaletą tego  powitania jest jego uniwersalność i to, że może zastąpić oficjalnie „Szanowni Państwo”. Jednak i tutaj językoznawcy wskazują na pułapki. Mail rozpoczynający się słowami „Dzień dobry” może zostać odczytany wieczorem lub w nocy i wówczas użyta forma przywitania traci sens.

Niepoprawne jest też rozpoczynanie maila słowem „Witam”. Temat ten wywołał swego czasu burzliwą dyskusję, a jej inicjatorem był Michał Rusinek, znany głównie jako były sekretarz Wisławy Szymborskiej, który oświadczył niegdyś, że nie zamierza odpowiadać na maile rozpoczynające się od błędnego sformułowania „Witam”.

W jednym z wywiadów definitywnie stwierdził on bowiem – cytuję – „…Uważam, że używanie tego słowa jest zasadne tylko w jednej sytuacji. Tak może do nas powiedzieć gospodarz lub gospodyni, kiedy do niego/niej przychodzimy. Jest wtedy powitaniem, a nie przywitaniem. Gospodarze witają mnie w swojej przestrzeni, więc powiedzenie „witam” jest jak najbardziej na miejscu. Kiedy studenci piszą do mniej maile, które zaczynają się od „witam”, to jak mam to odebrać? Że Internet jest ich przestrzenią, że są jego gospodarzami?”

Słowa te stały się zaczątkiem burzliwej dyskusji między językoznawcami. W kwestii tej wypowiedział się również prof. Jerzy Bralczyk, zdaniem którego zwrot „Witam” rzeczywiście powinien być używany z rozwagę, tylko w konkretnych sytuacjach.

Jednak rzeczywistość okazuje się zupełnie inna. Wiele osób, nawet tych świadomych błędnego użycia wyrażenia „Witam” na początku maila, nadal używa tego sformułowania, albo po prostu nie piętnuje jego użycia przez inne osoby. Trudno też wyobrazić sobie sytuację, by w kontaktach biznesowych nie odpowiadać na maile rozpoczynające się od „Witam” lub skreślać możliwość nawiązania współpracy z nowym kontrahentem tylko dlatego, że kierując do nas mail napisał to słowo na początku korespondencji z nami.

Na stronie poradni językowej PWN  można przeczytać, że formy rozpoczynania maila pochodzą na ogół z rozmów bezpośrednich, stąd zapewne trend używania również słowa „witam”. Współczesna grzeczność językowa charakteryzuje się dążeniem do skracania dystansu między rozmówcami, zarówno w mowie, jak i w piśmie. „To typowe dla ludzi młodych, nieakceptowane zaś w większości przez ludzi starszych” – wyjaśnia na łamach poradni PWN, profesor Małgorzata Marcjanik, językoznawca.

Jeśli zatem zależy nam na zachowaniu poprawności językowej w pisanych mailach, warto przywiązać się do form wymienionych jako pierwsze „Szanowni Państwo”/”Szanowny Panie”/”Szanowna Pani”, budzących najmniej wątpliwości.

Na koniec rozważań o rozpoczynaniu maila, warto wspomnieć,  że po formie przywitania stawiamy przecinek, a dalszą treść maila piszemy rozpoczynając ją z małej litery, w nowej linii, najlepiej oddzielonej przerwą od formy przywitania się.

Tytuł zgodny z treścią maila

Istotnym elementem wiadomości elektronicznej jest także jej temat, którego określenia jest wciąż lekceważone przez wielu nadawców. Zdarza się, że w pośpiechu pomijamy to pole lub wpisujemy do niego kilka przypadkowych liter z klawiatury. Temat wiadomości jest niezwykle istotny z dwóch powodów. Po pierwsze, kiedy wysyłamy maila do osoby, której nie znamy, istnieje możliwość, że brak tematu zadecyduje o jej zignorowaniu lub usunięciu. Jednak większy problem powstaje, kiedy nie wpisujemy tematów wiadomości, a korespondujemy z kimś często. Przy okazji wyszukiwania ważnego maila z przeszłości, w wynikach wyszukiwania pojawia się wtedy kilkadziesiąt wiadomości o treści „Brak tematu”. W której z nich jest treść, której szuka adresat? Podobna sytuacja ma miejsce, kiedy nadawca rozpoczyna nowy wątek korespondencji, ale robi to odpowiadając na starego maila bez zmiany tematu.

Ekonomia słowa

Kolejną bardzo ważną sprawą jest styl, w jakim tworzymy nasze wiadomości. Jasne, zwięzłe i przede wszystkim poprawne stylistycznie wiadomości mailowe z pewnością odniosą większy sukces niż te pisane w sposób niedbały i nieprzemyślany.

Nie możemy również zapomnieć o poprawności gramatycznej i językowej, warto zwrócić szczególną uwagę na ortografię, poprawną interpunkcję oraz gramatykę. Nie nadużywajmy skrótów, nie piszmy maila dużymi literami, bo to wygląda jakbyśmy krzyczeli, nie nadużywajmy emotikonek. Ton maila powinien być dostosowany do sytuacji i do naszego odbiorcy. Jeśli piszemy do kolegi możemy sobie pozwolić na ton luźny i przyjacielski, zupełnie inaczej będą brzmiały nasze maile do kontrahentów. To jak wygląda nasz mail, jak brzmi, świadczy o nas, o naszym profesjonalizmie, o podejściu do pracy, a także stosunku do odbiorcy, dlatego przywiązujmy do tego co piszemy i jak piszemy dużą wagę.

Zakończenie maila

W  wersji oficjalnej lub w przypadku, gdy znamy kogoś słabiej warto użyć grzecznościowego standardu: „Z wyrazami szacunku” lub „Z poważaniem”. Świadczy to nie tylko o szacunku, ale również o dobrych manierach. W przypadku maili kierowanych do osób, z których łączy nas dobra znajomość, w zupełności wystarczy zwykłe „Pozdrawiam”  lub „Z pozdrowieniami”.

Warto również wspomnieć, iż pod spodem nie może zabraknąć także naszego  podpisu z imieniem i nazwiskiem, nawet wtedy, gdy naszą korespondencję przesyłamy w imieniu większej grupy osób.

Na koniec kilka  dodatkowych zasad związanych z korespondencją elektroniczną:

  • Niedopuszczalne jest wysyłanie wiadomości do wielu odbiorców jednocześnie i automatyczne udostępnianie ich adresów e-mail.  Wyjątkiem są sytuacje, kiedy wysyłamy mail do kilku osób w danej firmie, których dotyczy temat naszej korespondencji.

Gdy jesteśmy zmuszeni do wysłania jednego maila do grupy niezwiązanych ze sobą osób, które nie powinny zobaczyć swoich adresów mailowych, pamiętajmy o opcji „ukryta kopia”.

  • Dodając do wiadomości załączniki, zawsze informujmy o nich w treści maila, krótko opisując co zawierają.
  • Oszczędnie używajmy CapsLocka. Pisanie całych fraz dużymi literami traktowane jest jak krzyczenie na odbiorcę. Jeśli koniecznie chcemy coś podkreślić, warto to po prostu pogrubić.
  • Unikajmy skrótów, zwłaszcza takich, których odbiorca może nie znać.
  • Nie przesadzajmy z emotikonami. W korespondencji służbowej stosujmy emotikony tylko wtedy, gdy mamy pewność, że odbiorca dobrze rozpozna ich znaczenie. Raczej nie używajmy emotikonów przy pierwszym kontakcie mailowym z adresatem.

 

 

 Podobne artykuły:

Teksty prawne a teksty prawnicze

Wyszukiwarka Google w pracy tłumacza 

Jak ułatwić sobie pracę z programem Microsoft Word – skróty klawiaturowe w programie Microsoft Word dla systemu Windows

Skróty klawiaturowe bardzo przydają się przy obsłudze programu Microsoft Word. Dzięki nim nie trzeba tracić czasu na szukanie myszki i klikanie, wiele czynności można też wykonać znacznie szybciej.

Oto ważniejsze skróty klawiszowe programu Microsoft Word, przystosowane do polskiego układu klawiatury:

      KLAWISZE                             CZYNNOŚĆ                                                   

Skróty klawiszowe używane przy pracy z dokumentami

CTRL+N Otwarcie nowego dokumentu
CTRL+O Otwarcie dokumentu
CTRL+W Zamknięcie dokumentu
CTRL+S Zapisanie dokumentu
CTRL+F Znajdowanie tekstu, formatowania i elementów specjalnych
CTRL+H Zamiana tekstu, określonego formatowania i elementów specjalnych
CTRL+G Przejście do strony, zakładki, przypisu, tabeli, komentarza, rysunku lub innego miejsca
ALT+F4/font> Opuszczenie programu Word
ALT+CTRL+Y Powtórzenie wyszukiwania
ALT+CTRL+S Podział dokumentu
ALT+CTRL+Z Powrót do strony, zakładki, przypisu, tabeli, komentarza, rysunku lub innego miejsca
ALT+CTRL+O Przełączenie na widok konspektu
ALT+CTRL+P Przełączenie na widok układ strony
ALT+CTRL+N Przełączenie na widok normalny
ALT+CTRL+HOME Przeglądanie dokumentu
ESC Anulowanie czynności
 

Formatowanie znaku

CTRL+B Pogrubienie
CTRL+D  Zmiana formatowania znaków (polecenie Czcionka, menu Format)
CTRL+I Kursywa
CTRL+U Podkreślenie
CTRL+SHIFT+A Zmiana liter na wersaliki
CTRL+SHIFT+C Kopiowanie formatowania
CTRL+SHIFT+D Podwójne podkreślenie tekstu
CTRL+SHIFT+F Zmiana czcionki
CTRL+SHIFT+H Sformatowanie tekstu jako ukrytego
CTRL+SHIFT+K Sformatowanie liter jako kapitaliki
CTRL+SHIFT+P Zmiana rozmiaru czcionki
CTRL+SHIFT+W Podkreślenie samych wyrazów (bez podkreślania spacji) 
CTRL+SHIFT+V Wklejenie formatowania
CTRL+SHIFT+Q Zmiana czcionki na Symbol w zaznaczonym tekście
CTRL+SHIFT+ZNAK PLUS Zastosowanie indeksu górnego
CTRL+SHIFT+*(gwiazdka) Wyświetlenie znaków niedrukowanych
CTRL+SHIFT+> Powiększenie rozmiaru czcionki
CTRL+SHIFT+< Zmniejszenie rozmiaru czcionki
CTRL+[/font> Zmniejszenie rozmiaruczcionki o jeden punkt
SHIFT+F3 Zmianawielkości liter
SHIFT+Fl (następnie kliknij tekst, którego sformatowanie chcesz obejrzeć) Obejrzeniesformatowanego tekstu

 Formatowanie akapitów

CTRL+0 (zero)  Dodanie lub usunięcie odstępu jednowierszowego przed akapitem
CTRL+1 Ustawienie pojedynczych odstępów między wierszami
CTRL+2 Ustawienie podwójnych odstępów między wierszami
CTRL+5 Ustawienie odstępu 1,5 wiersza
CTRL+E Wyrównanie akapitu do środka
CTRL+J Wyrównanie akapitudo lewej i prawej
CTRL+L Wyrównanie akapitudo lewej
CTRL+M Wcięcie akapitu z lewej
CTRL+R Wyrównanie akapitu do prawej
CTRL+T Utworzenie wysunięcia
CTRL+Q Usunięcie formatowanie akapitu
CTRL+SHIFT+L Zastosowanie stylu Lista
CTRL+SHIFT+M Usunięcie wcięcie akapitu z lewej
CTRL+SHIFT+N Zastosowanie stylu Standardowy
CTRL+SHIFT+T Likwidacja wysunięcie
ALT+CTRL+1 Zastosowanie styluNagłówek 1
ALT+CTRL+2 Zastosowanie styluNagłówek 2
ALT+CTRL+3 Zastosowanie stylu Nagłówek 3
ALT+CTRL+K Uruchomienie Autoformatowania

Skróty klawiszowe używane do edycji i przenoszenia tekstu i grafiki

CTRL+Z Cofnięcie ostatniej czynności
CTRL+X Wycięcie zaznaczonego tekstu do Schowka
CTRL+DELETE Usunięcie jednego słowapo prawej stronie
CTRL+BACKSPACE Usunięcie jednego słowa po lewej stronie
DELETE Usunięcie jednego znaku po prawej stronie
BACKSPACE Usunięcie jednego znaku po lewej stronie

Kopiowanie i przenoszenie tekstu i grafiki

F2 (następnie przesuń punkt wstawiania i naciśnij klawisz ENTER) Przeniesienie tekstu lub grafiki
CTRL+C Kopiowanietekstu lub grafiki
CTRL+V Wklejenie zawartości Schowka
CTRL+SHIFT+F3 Wklejenie zawartości Kolekcji
ALT+F3 Utworzenie elementuAutotekstu

 Wstawianie znaków specjalnych

CTRL+F9 Pole
CTRL+SHIFT+ENTER Podział kolumny
CTRL+SHIFT+ŁĄCZNIK Łącznik nierozdzielający
CTRL+SHIFT+SPACJA Spacja nierozdzielająca
CTRL+ENTER Podział strony
CTRL+ŁĄCZNIK Łącznik opcjonalny
ALT+CTRL+C Znak zastrzeżenia praw autorskich
ALT+CTRL+R Zastrzeżony znak towarowy
ALT+CTRL+T Znak towarowy
ALT+CTRL+kropka Wielokropek
SHIFT+ENTER Podział wiersza

Zaznaczanie tekstu i grafiki

F8+klawisze strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do określonego położenia w dokumencie
CTRL+A Rozszerzenie zaznaczonego obszaru na cały dokument
CTRL+SHIFT+F8, a następnie użyj klawiszy strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do pionowego bloku tekstu
CTRL+SHIFT+HOME Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku dokumentu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca wyrazu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W LEWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku wyrazu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca akapitu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku akapitu
SHIFT+END Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca wiersza
SHIFT+HOME Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku wiersza
SHIFT+PAGE DOWN Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden ekran w dół
SHIFT+PAGE UP Rozszerzy zaznaczony obszar o jeden ekran w górę
SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden znak w prawo
SHIFT+STRZAŁKA W LEWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do jeden znak w lewo
SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden wiersz w dół
SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden wiersz w górę
ALT+CTRL+PAGE DOWN Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca okna

Zaznaczanie tekstu i grafiki w tabeli

SHIFT+F8 Zmniejszenie wielkości zaznaczonego obszaru
SHIFT+TAB Zaznaczenie zawartości poprzedniej komórki
ALT+5 na klawiaturze numerycznej (klawisz NUM LOCK musi by wyłączony) Zaznaczenie całej tabeli
CTRL+SHIFT+F8, a następnie użyj klawiszy strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru (blok)
TAB Zaznaczenie zawartości następnej komórki
Naciśnij i przytrzymaj klawisz SHIFT, po czym kilkakrotnie naciśnij klawisz strzałki. Rozszerzenie zaznaczonego fragmentu tabeli do sąsiednich komórek
Kliknij górną lub dolną komórkę kolumny. Przytrzymując klawisz SHIFT, kilkakrotnie naciśnij klawisz STRZAŁKA W GÓRĘ lub STRZAŁKA W DÓŁ. Zaznaczenie komórek

Rozszerzanie zaznaczonego obszaru

F8 Włączenie trybu rozszerzania
F8, a następnie klawisz STRZAŁKA W LEWO lub STRZAŁKA W PRAWO Zaznaczenie najbliższego znaku
F8 (nacisnij raz, aby zaznaczy wyraz; nacisnij dwa razy, aby zaznaczy zdanie, itd.) Zwiększenie wielkości zaznaczonego obszaru
SHIFT+F8 Zmniejszenie wielkości zaznaczonego obszaru
ESC Wyłączenie trybu rozszerzania

Przenoszenie punktu wstawiania

CTRL+STRZAŁKA W LEWO O jeden wyraz w lewo
CTRL+STRZAŁKA W PRAWO O jeden wyraz w prawo
CTRL+STRZAŁKA W GÓRĘ O jeden akapit w górę
CTRL+ STRZAŁKA W DÓŁ O jeden akapit w dół
CTRL+PAGE UP Na początek poprzedniej strony
CTRL+END Na koniec dokumentu
CTRL+HOME Na początek dokumentu
SHIFT+TAB O jedną komórkę w lewo (w tabeli)
SHIFT+F5 Do poprzedniej poprawki
SHIFT+F5 Do miejsca, w którym znajdował się punkt wstawiania, gdy dokument był ostatnio zamykany
ALT+CTRL+PAGE UP Na początek okna
ALT+CTRL+PAGE DOWN Na koniec okna
STRZAŁKA W LEWO O jeden znak w lewo
STRZAŁKA W PRAWO O jeden znak w prawo
STRZAŁKA W GÓRĘ O jeden wiersz w górę
STRZAŁKA W DÓŁ O jeden wiersz w dół
TAB O jedną komórkę w prawo (w tabeli)
END Na koniec wiersza
HOME Na początek wiersza
PAGE UP O jeden ekran w górę (przewijanie)
PAGE DOWN O jeden ekran w dół (przewijanie)

 Poruszanie się w tabeli

SHIFT+TAB Przejście do poprzedniej komórki w wierszu
ALT+HOME Przejście do pierwszej komórki w wierszu
ALT+END Przejście do ostatniej komórki w wierszu
ALT+PAGE U P Przejście do pierwszej komórki w kolumnie
ALT+PAGE DOWN Przejście do ostatniej komórki w kolumnie
STRZAŁKA W GÓRĘ Przejście do poprzedniego wiersza
STRZAŁKA W DÓŁ Przejście do następnego wiersza
TAB Przejście do następnej komórki w wierszu

 Wstawianie akapitów i tabulatorów do tabeli

ENTER Nowe akapity do komórki
CTRL+TAB Tabulatory do komórki

 Skróty klawiszowe używane do tworzenia korespondencji seryjnej

ALT+SHIFT+E Przystąpienie do edycji dokumentu danych korespondencji seryjnej
ALT+SHIFT+F Wstawienie pola korespondencji seryjnej
ALT+SHIFT+M Drukowanie scalonych dokumentów
ALT+SHIFT+N Scalenie dokumentu
ALT+SHIFT+K Przejrzenie korespondencji seryjnej

 Skróty klawiszowe używane do przeglądania dokumentów

CTRL+END Przejście na koniec komentarza
CTRL+HOME Przejście na początek komentarza
CTRL+SHIFT+E Włączenie lub wyłączenie znaczników poprawek
CTRL+\ Przechodzenie między dokumentem głównym a dokumentami podrzędnymi
ALT+CTRL+M Wstawienie komentarza
CTRL+P Drukowanie dokumentu
CTRL+HOME Przeniesienie na pierwszą stronę podglądu przy włączonym pomniejszeniu

 

CTRL+END Przeniesienie na ostatnią stronę podglądu przy włączonym pomniejszeniu
ALT+CTRL+I Przełączenie na podgląd wydruku
PAGE UP lub PAGE DOWN Przeniesienie o jedną stronę podglądu w przód lub w tył przy włączonym pomniejszeniu
Klawisze strzałek Poruszanie się na stronie podglądu przy włączonym powiększeniu

Skróty klawiszowe używane do pracy z polami

F9 Aktualizacja zaznaczonego pola
Fll Przejście do następnego pola
CTRL+F9 Wstawienie pustego pole
CTRL+F11 Zablokowanie pola
CTRL+SHIFT+F9 Odłączenie pola
CTRL+SHIFT+F11 Odblokowanie pola
ALT+F9 Przełączenie między wyświetlaniem kodów wszystkich pól a ich wynikami
ALT+CTRL+L Wstawienie pola LISTNUM
ALT+SHIFT+F9 Wykonanie skoku lub uruchomienie makra z pola wyświetlającego wynik pola GOTOBUTTON lub MACROBUTTON
ALT+SHIFT+D Wstawienie pola DATA
ALT+SHIFT+P Wstawienie pola PAGE
ALT+SHIFT+T Wstawienie pola TIME
SHIFT+F9 Przełączenie między wyświetlaniem kodu pola a jego wynikiem
SHIFT+F11 Przejście do poprzedniego pol

Skróty klawiszowe używane przy pracy w widoku konspektu dokumentu

ALT+SHIFT+1 Pokazanie wszystkich nagłówków o stylu Nagłówek 1
ALT+SHIFT+A lub klawisz gwiazdki (*) na klawiaturze numerycznej Rozwinięcie lub zwinięcie całego tekstu lub wszystkich nagłówków
ALT+SHIFT+L Pokazanie pierwszego wierszu tekstu lub całego tekstu
ALT+SHIFT+ STRZAŁKA W LEWO Przeniesienie akapitu na wyższy poziom
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Przeniesienie akapitu na niższy poziom
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Przeniesienie zaznaczonych akapitów w górę
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Przeniesienie zaznaczonych akapitów w dół
ALT+SHIFT+ZNAK RÓWNOŚCI Rozwinięcie tekstu pod nagłówkiem
ALT+SHIFT+ZNAK MINUS Zwinięcie tekstu pod nagłówkiem
ALT+SHIFT+n Pokazanie wszystkich nagłówków aż do stylu Nagłówek
CTRL+SHIFT+N Przeniesienie do poziomu tekstu podstawowego
Klawisz kreski ułamkowej (/) na klawiaturze numerycznej Ukrycie lub wyświetlenie formatowania znaków

Skróty klawiszowe dla menu

F10 Uaktywnienie paska menu
SHIFT+F10 Wyświetlenie menu podręcznego
ALT+SPACJA Wyświetlenie menu ikony programu (na pasku tytułu programu)
ALT Równoczesne zamknięcie otwartego menu i podmenu
ESC Zamknięcie otwartego menu lub, jeśli otwarte jest podmenu, to zamknięcie tylko jego
HOME lub END Zaznaczenie pierwszego lub ostatniego polecenia menu lub podmenu
STRZAŁKA W DÓŁ lub STRZAŁKA W GÓRĘ (przy wyświetlonym menu lub podmenu) Zaznaczenie w menu lub podmenu następnego lub poprzedniego polecenia
STRZAŁKA W LEWO lub STRZAŁKA W PRAWO Przejście do następnego menu znajdującego się po lewej lub prawej stronie, lub jeśli wyświetlone jest podmenu, przejście między menu głównym a podmenu

Skróty klawiszowe dla pasków narzędzi

F10 Uaktywnienie paska menu na pasku narzędzi
CTRL+TAB lub CTRL+SHIFT+TAB Wybór następnego lub poprzedniego paska narzędzi
TAB lub SHIFT+TAB (kiedy pasek narzędzi jest aktywny) Zaznaczenie na pasku narzędzi następnego lub poprzedniego przycisku lub menu
ENTER (kiedy menu lub pasek narzędzi jest zaznaczony) Otwarcie menu na pasku narzędzi
ENTER (kiedy przycisk jest zaznaczony) Wykonanie na pasku narzędzi czynności przypisanej do przycisku
 

Skróty klawiszowe używane przy pracy ze stronami WWW                                                      |

F9 Odświeżenie
CTRL+K Wstawienie hiperłącza
ALT+STRZAŁKA W LEWO Przejście o jedną stronę do tyłu
ALT+STRZAŁKA W PRAWO Przejście o jedną stronę do przodu

Skróty klawiszowe używane przy pracy z odsyłaczami, przypisami dolnymi i przypisami końcowymi

ALT+CTRL+E Wstawienie przypisu końcowego
ALT+CTRL+F Wstawienie przypisu dolnego
ALT+SHIFT+O Oznaczenia hasła spisu treści
ALT+SHIFT+X Oznaczenie hasła indeksu

 

Klawisze funkcyjne

E Pomoc bieżąca lub Asystent
F2 Przeniesienie tekstu lub grafiki
F3 Wstawienie elementu Autotekstu
F4 Powtórzenie ostatniej czynności
F5 Przejdź do (menu Edycja)
F6 Przejście do następnego okienka
F7 Polecenie Pisownia (menu Narzędzia)
F8 Rozszerzenie wyboru
F9 Aktualizowanie zaznaczonego pola
F10 Uaktywnienie paska menu
Fll Przejście do następnego pola
F12 Polecenie Zapisz jako (menu Plik)
Fl+SHIFT Pomoc kontekstowa lub pokazywanie sformatowania
F2+SHIFT Kopiowanie tekstu
F3+SHIFT Zmiana wielkości liter
F4+SHIFT Powtórzenie czynności Znajdź lub Przejdź do
F5+SHIFT Przejście do poprzedniej poprawki
F6+SHIFT Przejście do poprzedniego okienka
F7+SHIFT Polecenie Tezaurus (menu Narzędzia)
F8+SHIFT Pomniejszenie zaznaczenia
F9+SHIFT Przełączenie między kodem pola i jego wynikiem
F10+SHIFT Wyświetlenie menu podręcznego
Fll+SHIFT Przejście do poprzedniego pola
F12+SHIFT Polecenie Zapisz (menu Plik)
F2+CTRL Polecenie Podgląd wydruku (menu Plik)
F3+CTRL Wycięcie do kolekcji
F4+CTRL Zamknięcie okna
F5+CTRL Przywrócenie rozmiaru okna dokumentu
F6+CTRL Przejście do następnego okna
F7+CTRL Polecenie Przenieś (menu sterowania)
F8+CTRL Polecenie Rozmiar (menu sterowania dokumentu)
F9+CTRL Wstawienie pustego pola
F10+CTRL Maksymalizowanie okna dokumentu
Fll+CTRL Zablokowanie pola
F12+CTRL Polecenie Otwórz (menu Plik)
F3+CTRL+SHIFT Wstawienie zawartości Kolekcji
F5+CTRL+SHIFT Edycja zakładki
F6+CTRL+SHIFT Przejście do poprzedniego okna
F8+CTRL+SHIFT Rozszerzenie zaznaczenia (lub bloku)
F9+CTRL+SHIFT Odłączenie pola
F10+CTRL+SHIFT Uaktywnienie linijki
Fll+CTRL+SHIFT Odblokowanie pola
F12+CTRL+SHIFT Polecenie Drukuj (menu Plik)
Fl+ALT Przejście do następnego pola
F3+ALT Utworzenie elementu Autotekstu
F4+ALT Opuszczenie programu Word
F5+ALT Przywrócenie rozmiaru okna programu
F7+ALT Znalezienie następnego błądu pisowni (opcja Automatyczne sprawdzanie pisowni włączona)
F8+ALT Uruchomienie makra
F9+ALT Przełączenie między wszystkimi kodami pól i ich wynikami
F10+ALT Maksymalizowanie okna programu
Fll+ALT Wyświetlenie kodu programu w języku Visual Basic
Fl+ALT+SHIFT Przejście do poprzedniego okna
F2+ALT+SHIFT Zapisanie (menu Plik)
F4+ALT+SHIFT Opuszczenie programu Word
F9+ALT+SHIFT Wykonanie skoku lub uruchomienie makra z pola wyświetlającego wynik pola GOTOBUTTON lub MACROBUTTON
Fl+CTRL+ALT Wyświetlenie Informacji o systemie Microsoft Windows
F2+CTRL+ALT Otwarcie (menu Pliku)

 

Czytaj również:

Wyszukiwarka Google w pracy tłumacza 

Tłumaczenie niemieckich dokumentów samochodowych

Po nabyciu samochodu od naszych zachodnich sąsiadów, otrzymane przy zakupie pojazdu dokumenty należy przekazać do tłumaczenia tłumaczowi przysięgłemu.

 

 

 

 

 

Najczęściej tłumaczonymi dokumentami są:

Karta pojazdu (Fahrzeugbrief)
Dowód rejestracyjny (Fahrzeugschein)
Nowy dowód rejestracyjny cz. I (ZulassungsbescheinigungTeil I)
Nowy dowód rejestracyjny cz. II (ZulassungsbescheinigungTeil II)
Umowa kupna pojazdu (Kaufvertrag)

 

Poniżej prezentujemy wzory niemieckich dokumentów samochodowych:

Wzór niemieckiej Karty pojazdu (Fahrzeugbrief)

 

Wzór niemieckiego Dowodu rejestracyjnego (Fahrzeugschein)

 

Wzór nowego niemieckiego Dowodu rejestracyjnego część I i II

 

Dwujęzyczna umowa polsko-niemiecka do pobrania tutaj:

Przydane linki:

Jak sprowadzić samochód z Niemiec?

http://www.migrelo.de/poradniki/kupno-i-rejestracja-samochodu-w-niemczech-krok-po-kroku-6470.html

 

Podobne artykuły:

Tłumaczenie austriackich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie chorwackich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie czeskich dokumentów samochodowych 

Tłumaczenie włoskich dokumentów samochodowych 

Tłumaczenie bułgarskich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie duńskich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie hiszpańskiego dowodu rejestracyjnego

 

Letnia szkoła języka czeskiego nie tylko dla bohemistów

Uczelnie wyższe w Czechach co roku organizują letnie kursy języka czeskiego przeznaczone dla cudzoziemców, a miejscami ich organizacji są  – oprócz cieszącej się największą popularnością Pragi – również takie czeskie miasta jak Brno, Ołomuniec czy Czeskie Budziejowice.

Oferta zajęć z języka czeskiego jest przeznaczona przede wszystkim dla studentów oraz nauczycieli akademickich bohemistyki i slawistyki, tłumaczy języka czeskiego oraz osób zainteresowanych pogłębianiem znajomości języka czeskiego i czeskiej kultury, ale udział w letnich szkołach języka mogą wziąć również osoby zamierzające rozpocząć naukę języka czeskiego od podstaw.

Uczestnicy zajęć są podzieleni na grupy według poziomu znajomości języka czeskiego. Uczęszczają na lektoraty językowe i uczestniczą w zajęciach z historii i czeskiej literatury. W programie szkół są też specjalne atrakcje, między innymi wycieczki do innych miast, zwiedzanie zabytków, wyjścia na wystawy i koncerty, czy spotkania, w trakcie których śpiewane są czeskie piosenki.

Kursy trwają zazwyczaj od dwóch do czterech tygodni. Różnie też kształtują się ich ceny. W Brnie za miesięczny kurs zapłacić trzeba ok. 1500 EUR, w Ołomuńcu za dwa tygodnie ok. 600 EUR. Koszty kursu można obniżyć wybierając tańszą wersję zakwaterowania, można też znaleźć mieszkanie na własną rękę. Niektóre ze szkół, np. w Ołomuńcu oferują atrakcyjne rabaty dla osób, które po raz kolejny biorą udział w kursie. Największą popularnością cieszą się jednak kursy w Pradze, organizowane przez Uniwersytet Karola. Koszt udziału w czterotygodniowym kursie wynosi ok. 1300 EUR, a w cena obejmuje zajęcia dydaktyczne, zakwaterowanie i wyżywienie oraz wycieczki i dodatkowe atrakcje. Studenci wybierają najczęściej zakwaterowanie w akademiku Kajetanka w pokojach jedno- i dwuosobowych. Zajęcia językowe odbywają się w budynku Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola przy Placu Jana Pałacha, z okien którego rozciąga się wspaniały widok na Hradczany. W weekendy organizowane są całodniowe wycieczki za Pragę.

Co roku Ministerstwo Szkolnictwa, Młodzieży i Kultury Fizycznej Republiki Czeskiej oferuje kilkanaście miejsc stypendialnych dla uczestników Letnich Szkół Studiów Słowiańskich na wybranych uczelniach w Republice Czeskiej. Stypendium obejmuje koszty nauki, zakwaterowania, wyżywienia oraz wycieczek organizowanych przez uczelnie. Instytucją przeprowadzającą nabór kandydatów w Polsce i udzielającą szczegółowych informacji na temat Letnich Szkół Studiów Słowiańskich w Republice Czeskiej jest Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej.

Decyzja o udziale w letniej szkole języka czeskiego jest z pewnością bardzo dobrą opcją dla wszystkich osób zamierzających doskonalić swoją znajomość czeskiego, a różnorodność oferowanych zajęć i możliwość doskonalenia języka w międzynarodowym środowisku sprawia, że oferta ta może stanowić ciekawą alternatywę dla innych form nauki i doskonalenia języka.

Czytaj również:

Yanosik na rynku czeskim i słowackim

 

 

Czy język flamandzki i niderlandzki to ten sam język?

Język niderlandzki i flamandzki są do siebie bardzo podobne, w związku z czym są często ze sobą mylone czy wręcz ze sobą utożsamiane. Pojęcie „język flamandzki” często pojawia się też w odniesieniu do języka mieszkańców Belgii, co też nie do końca jest trafne. Językami urzędowymi w Belgii są bowiem języki niderlandzki, francuski oraz niemiecki. Czym jest zatem język flamandzki?

Jest to określenie języka stanowiącego  grupę dialektów języka niderlandzkiego, używanych przez mieszkańców Flandrii, będącej częścią Belgii. Nazwa „język flamandzki” wzięła się od nazwy grupy etnicznej Flamandów.

Język flamandzki różni się do języka niderlandzkiego przede wszystkim fonetyką i leksyką. Przyjrzyjmy się bliżej tym różnicom.

Różnice fonetyczne

Różnicę między flamandzkim a niderlandzkim można przede wszystkim usłyszeć. Flamandzki wyróżnia się specyficznym akcentem i wymową, której najbardziej charakterystycznymi cechami są:

miękkie, a nie charczące „g”, wymawianie „en” w końcówkach czasowników i generalnie mniej „bulgoczące” brzmienie, aniżeli w języku, którym posługują się Holendrzy. Z punktu widzenia Polaków, wymowa flamandzka jest bardzie „śpiewna” i zdecydowanie łatwiejsza do przyswojenia aniżeli wymowa niderlandzka.

Różnice leksykalne

Zróżnicowanie słownictwa występuje głównie w zakresie terminologii prawniczej oraz biznesowej. Zwłaszcza w zakresie słownictwa związanego z prawem różnice są tak duże, że uniemożliwiają czasami wzajemne zrozumienie się użytkowników języka flamandzkiego i niderlandzkiego.

Zróżnicowanie dotyczy również części „codziennego” słownictwa. We Flandrii niektóre z wyrazów posiadają nie tylko niderlandzką wersję, która jest uważana za „oficjalną”, ale również swoje odpowiedniki flamandzkie. Przykładowo słowo  „ui„[ wersja niderlandzka (AlgemeenBeschaafdNederlands)] i „ajuin” [wersja flamandzka], oznaczają „cebulę”. Istnieje też pewna grupa wyrazów po flamandzku, bez odpowiedników w języku niderlandzkim. Język flamandzki wyróżnia się wyjątkowo dużą liczbą zapożyczeń z języka francuskiego.

Pomimo występowania opisanych różnic, w Polsce nie ma odrębnych tłumaczy przysięgłych języka flamandzkiego. Ich rolę pełnią tłumacze języka niderlandzkiego, do zadań których należą tłumaczenia dotyczące wszystkich dialektów niderlandzkiego, w tym tego stosowanego we Flandrii.

Podobne artykuły:

Język czeski a język słowacki

 

 

 

Czy istnieje język czarnogórski?

Język czarnogórski jest jednym z czterech standardowych wariantów dawnego języka serbskochorwackiego. Jest używany w Czarnogórze, a jego istnieje wskazano w przyjętej w 2007 roku konstytucji tego kraju, w której został on uznany za jeden z języków urzędowych Czarnogóry, odrębny od języka serbskiego, chorwackiego i bośniackiego. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest tworem zawiłej polityki regionu byłej Jugosławii, jego status jest bowiem dość kontrowersyjny.

Z technicznego punktu widzenia język czarnogórski jest dialektem ijekawsko-sztokawskim, podobnym do dialektu używanego w zachodniej Serbii, wschodniej Hercegowinie oraz w okolicach Dubrownika. Język używany w Czarnogórze wykazuje jednak niewiele różnic w stosunku do niego. Słownictwo używane w Czarnogórze obejmuje wprawdzie kilka różnic leksykalnych, które nie występują w innych wariantach dawnego języka serbskochorwackiego, jednak różnic tych jest bardzo niewiele. Zgodnie z zapisami konstytucji czarnogórskiej, do zapisu języka czarnogórskiego – na równych prawach – można używać alfabetu łacińskiego i cyrylicy, przy czym powszechniejsze jest użycie alfabetu łacińskiego (np. w telewizji, w Internecie). Od czasu uznania języka na mocy konstytucji Czarnogóry, powstały już oficjalne materiały takie jak podręcznik  ortografii w języku czarnogórskim (Pravopis crnogorskog jezika i pravopisni rječnik, 2009 r.) czy gramatyka języka czarnogórskiego (Gramatika crnogorskog jezika, 2010, autorzy: Adnan Čirgić, Josip Silić, Ivo Pranjković).

Do cech charakterystycznych języka czarnogórskiego należą:

– hiperjekawizm, czyli dwusylabowa wymowa ije

– występowanie dodatkowych (w porównaniu do alfabetu serbskiego) liter: ś  i ź.

Alfabet czarnogórski jest zatem następujący:

Cyrylica:

 А Б В Г Д Ђ Е Ж З З́ И Ј К Л Љ М Н Њ O П Р С С́ Т Ћ У Ф Х Ц Ч Џ Ш

Alfabet łaciński:

A B C Č Ć D Dž Đ E F G H I J K L Lj M N Nj O P R S Š Ś T U V Z Ź Ž

Na tym jednak kończą się jego różnice w stosunku do innych wariantów dawnego języka serbskochorwackiego.

Za występowaniem języka czarnogórskiego opowiadał się między innymi profesor Dubravko Škiljan, pracujący na uczelniach w Lublanie oraz w Zagrzebiu. W jednym z wywiadów, na pytanie o różnice między językiem czarnogórskim a serbskim i chorwacki udzielił następującej odpowiedzi: „…Tylko język czarnogórski ma typologiczne i systemowe warunki, aby być odrębnym językiem, ponieważ posiada odrębne głoski, odrębne fonemy.” Poparcia istnieniu języka czarnogórskiego udzieliła również Agnieszka Spagińska-Pruszak, profesor języków południowosłowiańskich Wydziału Filologicznego w Gdańsku, inni językoznawcy jednak wskazali jednak, że istnienia języka czarnogórskiego nie można umotywować żadnymi racjonalnymi dowodami i że w istocie jest on dialektem języka serbskiego.

Na terenie Czarnogóry, z językiem czarnogórskim jako językiem ojczystym utożsamia się mniej niż połowa osób. Według danych zebranych w czasie spisu ludności z 2011 r. język czarnogórski jako ojczysty podało 36,97% mieszkańców kraju. Pozostali wskazywali język serbski (42,88%), bośniacki (5,33%), chorwacki (0,45%), albański (5,27%) i serbskochorwacki (2,63%).

Obecnie język czarnogórski jest wykładany na 10 uniwersytetach na świecie, równolegle z językiem serbskim, bośniackim i chorwackim.  W toku jest procedura nadania mu oficjalnego międzynarodowego kodu językowego. Propozycja tego to kodu„cgr”.

Wyszukiwarka Google w pracy tłumacza

Wyszukiwarka Google jest w Polsce bardzo popularna i w naszym kraju niemal nie ma konkurencji.  Umożliwia dostęp do zasobów tworzonych przez wiele milionów użytkowników na całym świecie. Dzięki znajomości niektórych z jej funkcji  może stać się cennym narzędziem również w codziennej pracy tłumacza. Nie zamierzamy wcale zachęcać do sprawdzania w niej pisowni czy tłumaczeń, gdyż od tego są słowniki, ale zachęcić do zaznajomienia się z mniej znanymi funkcjami, które mogą sprawić, że korzystanie z tego narzędzia stanie się bardziej wydajne.

Szukanie konkretnego sformułowania

Jeśli wyniki wyszukiwania nie zwracają nam dokładnie tego co chcemy, możemy wspomóc się poprzez podanie szukanej frazy w cudzysłowie. Wyszukiwarka poda nam wówczas wyłącznie wyniki zawierające słowo czy wyrażenie w identycznej postaci co wpisana w cudzysłowie.

Wykluczenie słowa lub frazy z wyników wyszukiwania

Jeżeli chcemy wykluczyć z wyników zapytania słowo albo frazę, możemy to zrobić stawiając znak minus „-” (bez spacji) przed słowem, które chcemy wykluczyć.

Zapewnienie odnalezienia słowa lub frazy w wynikach wyszukiwania

Google ignoruje często używane wyrazy i znaki, na przykład angielskie wyrazy„where”, „the”, „how”, a także niektóre cyfry i litery, które spowalniają wyszukiwanie, nie zapewniając lepszych wyników. Jeżeli często używane słowo jest konieczne do uzyskania pożądanych wyników, można je dołączyć, wstawiając przed nim znak „+”. Należy pamiętać w tym przypadku o wstawieniu spacji przez znakiem „+”.

Wyszukiwanie synonimów

Zdarzają się też sytuacje, gdy interesuje nas znalezienie synonimów danego słowa. Można w tym celu skorzystać  ze znaku „~”. Wówczas oprócz wyrazu, który wpiszemy w wyszukiwarce, znalezione zostaną też wyrazy bliskoznaczne.

Wyszukiwanie symboli wieloznacznych lub nieznanych słów

Nieznane słowo we frazie można zastąpić znakiem„*”.  Na przykład na zapytanie „największy * na świecie” otrzymamy w wynikach linki do treści dotyczących różnych największych obiektów, rzeczy, miejsc na świecie itp.

Operatory zaawansowane

Tzw. operatory zaawansowane to  stosowane w wyszukiwarce google wyrazy o specjalnym znaczeniu,  w określony sposób modyfikujące wyniki wyszukiwania. Przykładem takiego operatora jest np. link: Słowo to po wpisaniu przed adresem strony nie powoduje normalnego wyszukiwania, ale zwraca listę linków prowadzących do wskazanej strony internetowej. Na przykład zapytanie [link: www.wp.pl] spowoduje wyświetlenie stron internetowych, zawierających linki, które kierują do strony głównej Wirtualnej Polski. Pomiędzy operatorem „link:” a adresem URL strony internetowej nie może być spacji.

Operator „OR”

Aby znaleźć strony zawierające jedno z dwóch wyszukiwanych słów, należy wstawić między nie operator OR pisany wielkimi literami.

Operator site:

Operatorem zaawansowanym, który w szczególności może się przydać w pracy tłumacza jest site:

Zwrot ten umożliwia wyszukanie interesującej nas frazy na dowolnej stronie internetowej, której adres wpisujemy tuż za operatorem, a przed wyszukiwaną frazą. Pomiędzy operatorem site:  a domeną nie może być spacji. Na przykład, jeśli chcemy znaleźć informacje o kursach dla tłumaczy na stronie www.meridium-tlumaczenia.com.pl. wpisujemy: „kursy dla tłumaczy site:meridium-tlumaczenia.com.pl”. W ten sposób uzyskany w wynikach wyszukiwania wszystkie podstrony strony internetowej biura, na których znajduje się ta fraza.

Operat site: można też połączyć z określeniem kraju domeny. Na przykład większość stron czeskich znajduje się w domenie .cz. Aby wśród wyników wyszukiwania przykładowo słowa „bank”  pojawiły wyłącznie strony czeskie wystarczy wpisać: „bank site:.cz”
Podobnie, przeszukać można wyłącznie określoną kategorię stron. Zastosowanie wyrażenia „site:edu.cz” ograniczy wyszukiwanie tylko do stron edukacyjnych, zaś „site:gov.cz” tylko do stron rządowych.

A oto inne operatory zaawansowane:

related: Zapytanie: spowoduje wyświetlenie listy stron „podobnych” do określonej strony internetowej. Pomiędzy operatorem related: a adresem URL strony internetowej nie może być spacji.

info: Zapytanie info: spowoduje wyświetlenie niektórych informacji o danej stronie, którymi dysponuje wyszukiwarka Google. Tę samą opcję można również uruchomić wpisują adres strony internetowej bezpośrednio w polu wyszukiwania Google.

define: spowoduje wyświetlenie definicji słów albo całych wyrażeń wpisanych po operatorze define: Definicje będą pochodzić z różnych źródeł internetowych i będą dotyczyć całej wpisanej frazy.

allintitle: użycie tego operatora sprawi, że wyszukiwarka ograniczy wyniki wyszukiwania do dokumentów zawierających dany wyraz lub frazę w tytule.

allinurl: ten operator ograniczy wyniki do stron zawierających wszystkie wyrazy zapytania w adresie URL.

Języki: służy do określenia żądanego języka wyników wyszukiwania

Data: ogranicza wyniki wyszukiwania do stron z ostatnich trzech, sześciu lub dwunastu miesięcy.

@ wstawienie tego znaku przez wyszukiwanym wyrazem spowoduje zwrócenie wyników wyszukiwania w mediach społecznościowych, np. @facebook

filetype: spowoduje podanie w wynikach wyszukiwania wyłącznie dokumentów  w podanym o operatorze filetype: rozszerzeniu. Np. filetype:doc ustawa o rachunkowości poda w wynikach linki do stron z dokumentami o rozszerzeniu doc, zawierającymi frazę „ustawa o rachunkowości”.

Jak już zostało wspomniane, podane wyżej elementy oraz operatory można ze sobą w dowolny sposób łączyć. Wszystko to sprawia, że skuteczność wyszukiwania znacznie wzrasta, a znalezienie danej informacji jest znacznie prostsze i szybsze. Ważne jednak, aby mieć świadomość, że na wszystkie podawane przez wyszukiwarkę google wyniki, jak i na same treści na stronach internetowych zawsze należy patrzeć z pewną dozą krytycyzmu. Codziennie do Internetu trafiają setki tysięcy nowych informacji, w tym takie o niesprawdzonych źródłach lub błędne. Jeśli zatem tylko to możliwe, warto budzące wątpliwości terminy czy informacje sprawdzić również w słownikach, encyklopedii czy innych materiałach drukowanych.

Źródła:

https://support.google.com/websearch/answer/2466433?hl=pl

 

Czytaj również:
Znajomość języków obcych wśród Polaków

 

 

Tłumaczenia poświadczone świadectw szkolnych, dyplomów i suplementów do dyplomów

Przy tłumaczeniu dokumentów ukończenia szkół oraz studiów wyższych, oprócz przepisów wynikających z Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, obowiązują dodatkowo wymogi zachowania zgodności z zasadami opracowanymi przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO/CEPES.

Zgodnie z „Zaleceniem w sprawie kryteriów i procedur oceny wykształcenia uzyskanego za granicą„, przyjętym przez Komitet Konwencji Lizbońskiej na drugim spotkaniu w Rydze, dnia 6 czerwca 2001 r., nazwy stopni naukowych bądź tytułów zawodowych pozostawia się w oryginalnym brzmieniu, żeby nie wprowadzać nikogo w błąd. Przyrównanie tytułów zawodowych lub stopni i tytułu naukowego nadanego za granicą do jednego ze tytułów i stopni nadawanych w Polsce jest formą uznania ich równoważności, do czego tłumacz przysięgły nie ma uprawnień. Wynika to z art. 24 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki /Dz. U. Nr 65, poz. 595/ oraz art. 192 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o Szkolnictwie Wyższym. Rolą tłumacza przysięgłego jest jak najwierniejsze przetłumaczenie danego dokumentu, bez umieszczania w tłumaczeniu jakichkolwiek sądów wartościujących lub przyrównujących poziom wykształcenia do poziomów obowiązujących w Polsce. Przetłumaczenie tytułu zawodowego może wydłużyć, a czasami nawet uniemożliwić procedurę uznania wykształcenia. Przykładowo, np. wtedy jeśli tytuł zawodowy licencjat zostanie przetłumaczony w polskim dyplomie na angielski termin „bachelor”, którego to tytułu nie ma w opisie polskiego systemu edukacji. Zamiana taka nie będzie wcale jednoznacznym określeniem poziomu wykształcenia posiadacza takiego dyplomu, gdyż zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Irlandii, występuje kilka rodzajów tytułu „bachelor”, z którymi łączą się różne uprawnienia.

Podobnie nazwy szkół, uczelni wyższych czy innych instytucji oświatowych zawsze powinny się znaleźć w tłumaczeniu uwierzytelnionym w oryginalnym brzmieniu.

Pozostawianie nazw tytułów zawodowych, stopni naukowych i nazw szkół i uczelni w ich oryginalnym brzmieniu jest generalną zasadą funkcjonującą w krajach regionu Europy.

Stworzony wspólnie przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO suplement do dyplomu, jak również gromadzenie punktów i systemy transferu punktów – wszystkie te elementy zostały opracowane w celu wyjaśnienia treści wykształcenia bez konieczności ich tłumaczenia czy oceniania.

Oczywiście samo tłumaczenie poświadczone świadectwa czy dyplomu nie jest równoważne z jego uznaniem. Informację w kwestii równoważności zagranicznych dyplomów wydają właściwe dla danego kraju instytucje, zajmujące się sprawami uznawalności wykształcenia. W Polsce instytucją taką jest Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w Warszawie.

Podobne artykuły:
Tłumaczenie uwierzytelnione zagranicznego prawa jazdy

Tłumaczenie poświadczone  z oryginału czy z kopii ? 

Klauzule uwierzytelniające tłumaczenie  jak brzmią w różnych językach ?