Jak ułatwić sobie pracę z programem Microsoft Word – skróty klawiaturowe w programie Microsoft Word dla systemu Windows

Skróty klawiaturowe bardzo przydają się przy obsłudze programu Microsoft Word. Dzięki nim nie trzeba tracić czasu na szukanie myszki i klikanie, wiele czynności można też wykonać znacznie szybciej.

Oto ważniejsze skróty klawiszowe programu Microsoft Word, przystosowane do polskiego układu klawiatury:

      KLAWISZE                             CZYNNOŚĆ                                                   

Skróty klawiszowe używane przy pracy z dokumentami

CTRL+N Otwarcie nowego dokumentu
CTRL+O Otwarcie dokumentu
CTRL+W Zamknięcie dokumentu
CTRL+S Zapisanie dokumentu
CTRL+F Znajdowanie tekstu, formatowania i elementów specjalnych
CTRL+H Zamiana tekstu, określonego formatowania i elementów specjalnych
CTRL+G Przejście do strony, zakładki, przypisu, tabeli, komentarza, rysunku lub innego miejsca
ALT+F4/font> Opuszczenie programu Word
ALT+CTRL+Y Powtórzenie wyszukiwania
ALT+CTRL+S Podział dokumentu
ALT+CTRL+Z Powrót do strony, zakładki, przypisu, tabeli, komentarza, rysunku lub innego miejsca
ALT+CTRL+O Przełączenie na widok konspektu
ALT+CTRL+P Przełączenie na widok układ strony
ALT+CTRL+N Przełączenie na widok normalny
ALT+CTRL+HOME Przeglądanie dokumentu
ESC Anulowanie czynności
 

Formatowanie znaku

CTRL+B Pogrubienie
CTRL+D  Zmiana formatowania znaków (polecenie Czcionka, menu Format)
CTRL+I Kursywa
CTRL+U Podkreślenie
CTRL+SHIFT+A Zmiana liter na wersaliki
CTRL+SHIFT+C Kopiowanie formatowania
CTRL+SHIFT+D Podwójne podkreślenie tekstu
CTRL+SHIFT+F Zmiana czcionki
CTRL+SHIFT+H Sformatowanie tekstu jako ukrytego
CTRL+SHIFT+K Sformatowanie liter jako kapitaliki
CTRL+SHIFT+P Zmiana rozmiaru czcionki
CTRL+SHIFT+W Podkreślenie samych wyrazów (bez podkreślania spacji) 
CTRL+SHIFT+V Wklejenie formatowania
CTRL+SHIFT+Q Zmiana czcionki na Symbol w zaznaczonym tekście
CTRL+SHIFT+ZNAK PLUS Zastosowanie indeksu górnego
CTRL+SHIFT+*(gwiazdka) Wyświetlenie znaków niedrukowanych
CTRL+SHIFT+> Powiększenie rozmiaru czcionki
CTRL+SHIFT+< Zmniejszenie rozmiaru czcionki
CTRL+[/font> Zmniejszenie rozmiaruczcionki o jeden punkt
SHIFT+F3 Zmianawielkości liter
SHIFT+Fl (następnie kliknij tekst, którego sformatowanie chcesz obejrzeć) Obejrzeniesformatowanego tekstu

 Formatowanie akapitów

CTRL+0 (zero)  Dodanie lub usunięcie odstępu jednowierszowego przed akapitem
CTRL+1 Ustawienie pojedynczych odstępów między wierszami
CTRL+2 Ustawienie podwójnych odstępów między wierszami
CTRL+5 Ustawienie odstępu 1,5 wiersza
CTRL+E Wyrównanie akapitu do środka
CTRL+J Wyrównanie akapitudo lewej i prawej
CTRL+L Wyrównanie akapitudo lewej
CTRL+M Wcięcie akapitu z lewej
CTRL+R Wyrównanie akapitu do prawej
CTRL+T Utworzenie wysunięcia
CTRL+Q Usunięcie formatowanie akapitu
CTRL+SHIFT+L Zastosowanie stylu Lista
CTRL+SHIFT+M Usunięcie wcięcie akapitu z lewej
CTRL+SHIFT+N Zastosowanie stylu Standardowy
CTRL+SHIFT+T Likwidacja wysunięcie
ALT+CTRL+1 Zastosowanie styluNagłówek 1
ALT+CTRL+2 Zastosowanie styluNagłówek 2
ALT+CTRL+3 Zastosowanie stylu Nagłówek 3
ALT+CTRL+K Uruchomienie Autoformatowania

Skróty klawiszowe używane do edycji i przenoszenia tekstu i grafiki

CTRL+Z Cofnięcie ostatniej czynności
CTRL+X Wycięcie zaznaczonego tekstu do Schowka
CTRL+DELETE Usunięcie jednego słowapo prawej stronie
CTRL+BACKSPACE Usunięcie jednego słowa po lewej stronie
DELETE Usunięcie jednego znaku po prawej stronie
BACKSPACE Usunięcie jednego znaku po lewej stronie

Kopiowanie i przenoszenie tekstu i grafiki

F2 (następnie przesuń punkt wstawiania i naciśnij klawisz ENTER) Przeniesienie tekstu lub grafiki
CTRL+C Kopiowanietekstu lub grafiki
CTRL+V Wklejenie zawartości Schowka
CTRL+SHIFT+F3 Wklejenie zawartości Kolekcji
ALT+F3 Utworzenie elementuAutotekstu

 Wstawianie znaków specjalnych

CTRL+F9 Pole
CTRL+SHIFT+ENTER Podział kolumny
CTRL+SHIFT+ŁĄCZNIK Łącznik nierozdzielający
CTRL+SHIFT+SPACJA Spacja nierozdzielająca
CTRL+ENTER Podział strony
CTRL+ŁĄCZNIK Łącznik opcjonalny
ALT+CTRL+C Znak zastrzeżenia praw autorskich
ALT+CTRL+R Zastrzeżony znak towarowy
ALT+CTRL+T Znak towarowy
ALT+CTRL+kropka Wielokropek
SHIFT+ENTER Podział wiersza

Zaznaczanie tekstu i grafiki

F8+klawisze strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do określonego położenia w dokumencie
CTRL+A Rozszerzenie zaznaczonego obszaru na cały dokument
CTRL+SHIFT+F8, a następnie użyj klawiszy strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do pionowego bloku tekstu
CTRL+SHIFT+HOME Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku dokumentu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca wyrazu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W LEWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku wyrazu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca akapitu
CTRL+SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku akapitu
SHIFT+END Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca wiersza
SHIFT+HOME Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do początku wiersza
SHIFT+PAGE DOWN Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden ekran w dół
SHIFT+PAGE UP Rozszerzy zaznaczony obszar o jeden ekran w górę
SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden znak w prawo
SHIFT+STRZAŁKA W LEWO Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do jeden znak w lewo
SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden wiersz w dół
SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Rozszerzenie zaznaczonego obszaru o jeden wiersz w górę
ALT+CTRL+PAGE DOWN Rozszerzenie zaznaczonego obszaru do końca okna

Zaznaczanie tekstu i grafiki w tabeli

SHIFT+F8 Zmniejszenie wielkości zaznaczonego obszaru
SHIFT+TAB Zaznaczenie zawartości poprzedniej komórki
ALT+5 na klawiaturze numerycznej (klawisz NUM LOCK musi by wyłączony) Zaznaczenie całej tabeli
CTRL+SHIFT+F8, a następnie użyj klawiszy strzałek. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować tryb zaznaczania. Rozszerzenie zaznaczonego obszaru (blok)
TAB Zaznaczenie zawartości następnej komórki
Naciśnij i przytrzymaj klawisz SHIFT, po czym kilkakrotnie naciśnij klawisz strzałki. Rozszerzenie zaznaczonego fragmentu tabeli do sąsiednich komórek
Kliknij górną lub dolną komórkę kolumny. Przytrzymując klawisz SHIFT, kilkakrotnie naciśnij klawisz STRZAŁKA W GÓRĘ lub STRZAŁKA W DÓŁ. Zaznaczenie komórek

Rozszerzanie zaznaczonego obszaru

F8 Włączenie trybu rozszerzania
F8, a następnie klawisz STRZAŁKA W LEWO lub STRZAŁKA W PRAWO Zaznaczenie najbliższego znaku
F8 (nacisnij raz, aby zaznaczy wyraz; nacisnij dwa razy, aby zaznaczy zdanie, itd.) Zwiększenie wielkości zaznaczonego obszaru
SHIFT+F8 Zmniejszenie wielkości zaznaczonego obszaru
ESC Wyłączenie trybu rozszerzania

Przenoszenie punktu wstawiania

CTRL+STRZAŁKA W LEWO O jeden wyraz w lewo
CTRL+STRZAŁKA W PRAWO O jeden wyraz w prawo
CTRL+STRZAŁKA W GÓRĘ O jeden akapit w górę
CTRL+ STRZAŁKA W DÓŁ O jeden akapit w dół
CTRL+PAGE UP Na początek poprzedniej strony
CTRL+END Na koniec dokumentu
CTRL+HOME Na początek dokumentu
SHIFT+TAB O jedną komórkę w lewo (w tabeli)
SHIFT+F5 Do poprzedniej poprawki
SHIFT+F5 Do miejsca, w którym znajdował się punkt wstawiania, gdy dokument był ostatnio zamykany
ALT+CTRL+PAGE UP Na początek okna
ALT+CTRL+PAGE DOWN Na koniec okna
STRZAŁKA W LEWO O jeden znak w lewo
STRZAŁKA W PRAWO O jeden znak w prawo
STRZAŁKA W GÓRĘ O jeden wiersz w górę
STRZAŁKA W DÓŁ O jeden wiersz w dół
TAB O jedną komórkę w prawo (w tabeli)
END Na koniec wiersza
HOME Na początek wiersza
PAGE UP O jeden ekran w górę (przewijanie)
PAGE DOWN O jeden ekran w dół (przewijanie)

 Poruszanie się w tabeli

SHIFT+TAB Przejście do poprzedniej komórki w wierszu
ALT+HOME Przejście do pierwszej komórki w wierszu
ALT+END Przejście do ostatniej komórki w wierszu
ALT+PAGE U P Przejście do pierwszej komórki w kolumnie
ALT+PAGE DOWN Przejście do ostatniej komórki w kolumnie
STRZAŁKA W GÓRĘ Przejście do poprzedniego wiersza
STRZAŁKA W DÓŁ Przejście do następnego wiersza
TAB Przejście do następnej komórki w wierszu

 Wstawianie akapitów i tabulatorów do tabeli

ENTER Nowe akapity do komórki
CTRL+TAB Tabulatory do komórki

 Skróty klawiszowe używane do tworzenia korespondencji seryjnej

ALT+SHIFT+E Przystąpienie do edycji dokumentu danych korespondencji seryjnej
ALT+SHIFT+F Wstawienie pola korespondencji seryjnej
ALT+SHIFT+M Drukowanie scalonych dokumentów
ALT+SHIFT+N Scalenie dokumentu
ALT+SHIFT+K Przejrzenie korespondencji seryjnej

 Skróty klawiszowe używane do przeglądania dokumentów

CTRL+END Przejście na koniec komentarza
CTRL+HOME Przejście na początek komentarza
CTRL+SHIFT+E Włączenie lub wyłączenie znaczników poprawek
CTRL+\ Przechodzenie między dokumentem głównym a dokumentami podrzędnymi
ALT+CTRL+M Wstawienie komentarza
CTRL+P Drukowanie dokumentu
CTRL+HOME Przeniesienie na pierwszą stronę podglądu przy włączonym pomniejszeniu

 

CTRL+END Przeniesienie na ostatnią stronę podglądu przy włączonym pomniejszeniu
ALT+CTRL+I Przełączenie na podgląd wydruku
PAGE UP lub PAGE DOWN Przeniesienie o jedną stronę podglądu w przód lub w tył przy włączonym pomniejszeniu
Klawisze strzałek Poruszanie się na stronie podglądu przy włączonym powiększeniu

Skróty klawiszowe używane do pracy z polami

F9 Aktualizacja zaznaczonego pola
Fll Przejście do następnego pola
CTRL+F9 Wstawienie pustego pole
CTRL+F11 Zablokowanie pola
CTRL+SHIFT+F9 Odłączenie pola
CTRL+SHIFT+F11 Odblokowanie pola
ALT+F9 Przełączenie między wyświetlaniem kodów wszystkich pól a ich wynikami
ALT+CTRL+L Wstawienie pola LISTNUM
ALT+SHIFT+F9 Wykonanie skoku lub uruchomienie makra z pola wyświetlającego wynik pola GOTOBUTTON lub MACROBUTTON
ALT+SHIFT+D Wstawienie pola DATA
ALT+SHIFT+P Wstawienie pola PAGE
ALT+SHIFT+T Wstawienie pola TIME
SHIFT+F9 Przełączenie między wyświetlaniem kodu pola a jego wynikiem
SHIFT+F11 Przejście do poprzedniego pol

Skróty klawiszowe używane przy pracy w widoku konspektu dokumentu

ALT+SHIFT+1 Pokazanie wszystkich nagłówków o stylu Nagłówek 1
ALT+SHIFT+A lub klawisz gwiazdki (*) na klawiaturze numerycznej Rozwinięcie lub zwinięcie całego tekstu lub wszystkich nagłówków
ALT+SHIFT+L Pokazanie pierwszego wierszu tekstu lub całego tekstu
ALT+SHIFT+ STRZAŁKA W LEWO Przeniesienie akapitu na wyższy poziom
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W PRAWO Przeniesienie akapitu na niższy poziom
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W GÓRĘ Przeniesienie zaznaczonych akapitów w górę
ALT+SHIFT+STRZAŁKA W DÓŁ Przeniesienie zaznaczonych akapitów w dół
ALT+SHIFT+ZNAK RÓWNOŚCI Rozwinięcie tekstu pod nagłówkiem
ALT+SHIFT+ZNAK MINUS Zwinięcie tekstu pod nagłówkiem
ALT+SHIFT+n Pokazanie wszystkich nagłówków aż do stylu Nagłówek
CTRL+SHIFT+N Przeniesienie do poziomu tekstu podstawowego
Klawisz kreski ułamkowej (/) na klawiaturze numerycznej Ukrycie lub wyświetlenie formatowania znaków

Skróty klawiszowe dla menu

F10 Uaktywnienie paska menu
SHIFT+F10 Wyświetlenie menu podręcznego
ALT+SPACJA Wyświetlenie menu ikony programu (na pasku tytułu programu)
ALT Równoczesne zamknięcie otwartego menu i podmenu
ESC Zamknięcie otwartego menu lub, jeśli otwarte jest podmenu, to zamknięcie tylko jego
HOME lub END Zaznaczenie pierwszego lub ostatniego polecenia menu lub podmenu
STRZAŁKA W DÓŁ lub STRZAŁKA W GÓRĘ (przy wyświetlonym menu lub podmenu) Zaznaczenie w menu lub podmenu następnego lub poprzedniego polecenia
STRZAŁKA W LEWO lub STRZAŁKA W PRAWO Przejście do następnego menu znajdującego się po lewej lub prawej stronie, lub jeśli wyświetlone jest podmenu, przejście między menu głównym a podmenu

Skróty klawiszowe dla pasków narzędzi

F10 Uaktywnienie paska menu na pasku narzędzi
CTRL+TAB lub CTRL+SHIFT+TAB Wybór następnego lub poprzedniego paska narzędzi
TAB lub SHIFT+TAB (kiedy pasek narzędzi jest aktywny) Zaznaczenie na pasku narzędzi następnego lub poprzedniego przycisku lub menu
ENTER (kiedy menu lub pasek narzędzi jest zaznaczony) Otwarcie menu na pasku narzędzi
ENTER (kiedy przycisk jest zaznaczony) Wykonanie na pasku narzędzi czynności przypisanej do przycisku
 

Skróty klawiszowe używane przy pracy ze stronami WWW                                                      |

F9 Odświeżenie
CTRL+K Wstawienie hiperłącza
ALT+STRZAŁKA W LEWO Przejście o jedną stronę do tyłu
ALT+STRZAŁKA W PRAWO Przejście o jedną stronę do przodu

Skróty klawiszowe używane przy pracy z odsyłaczami, przypisami dolnymi i przypisami końcowymi

ALT+CTRL+E Wstawienie przypisu końcowego
ALT+CTRL+F Wstawienie przypisu dolnego
ALT+SHIFT+O Oznaczenia hasła spisu treści
ALT+SHIFT+X Oznaczenie hasła indeksu

 

Klawisze funkcyjne

E Pomoc bieżąca lub Asystent
F2 Przeniesienie tekstu lub grafiki
F3 Wstawienie elementu Autotekstu
F4 Powtórzenie ostatniej czynności
F5 Przejdź do (menu Edycja)
F6 Przejście do następnego okienka
F7 Polecenie Pisownia (menu Narzędzia)
F8 Rozszerzenie wyboru
F9 Aktualizowanie zaznaczonego pola
F10 Uaktywnienie paska menu
Fll Przejście do następnego pola
F12 Polecenie Zapisz jako (menu Plik)
Fl+SHIFT Pomoc kontekstowa lub pokazywanie sformatowania
F2+SHIFT Kopiowanie tekstu
F3+SHIFT Zmiana wielkości liter
F4+SHIFT Powtórzenie czynności Znajdź lub Przejdź do
F5+SHIFT Przejście do poprzedniej poprawki
F6+SHIFT Przejście do poprzedniego okienka
F7+SHIFT Polecenie Tezaurus (menu Narzędzia)
F8+SHIFT Pomniejszenie zaznaczenia
F9+SHIFT Przełączenie między kodem pola i jego wynikiem
F10+SHIFT Wyświetlenie menu podręcznego
Fll+SHIFT Przejście do poprzedniego pola
F12+SHIFT Polecenie Zapisz (menu Plik)
F2+CTRL Polecenie Podgląd wydruku (menu Plik)
F3+CTRL Wycięcie do kolekcji
F4+CTRL Zamknięcie okna
F5+CTRL Przywrócenie rozmiaru okna dokumentu
F6+CTRL Przejście do następnego okna
F7+CTRL Polecenie Przenieś (menu sterowania)
F8+CTRL Polecenie Rozmiar (menu sterowania dokumentu)
F9+CTRL Wstawienie pustego pola
F10+CTRL Maksymalizowanie okna dokumentu
Fll+CTRL Zablokowanie pola
F12+CTRL Polecenie Otwórz (menu Plik)
F3+CTRL+SHIFT Wstawienie zawartości Kolekcji
F5+CTRL+SHIFT Edycja zakładki
F6+CTRL+SHIFT Przejście do poprzedniego okna
F8+CTRL+SHIFT Rozszerzenie zaznaczenia (lub bloku)
F9+CTRL+SHIFT Odłączenie pola
F10+CTRL+SHIFT Uaktywnienie linijki
Fll+CTRL+SHIFT Odblokowanie pola
F12+CTRL+SHIFT Polecenie Drukuj (menu Plik)
Fl+ALT Przejście do następnego pola
F3+ALT Utworzenie elementu Autotekstu
F4+ALT Opuszczenie programu Word
F5+ALT Przywrócenie rozmiaru okna programu
F7+ALT Znalezienie następnego błądu pisowni (opcja Automatyczne sprawdzanie pisowni włączona)
F8+ALT Uruchomienie makra
F9+ALT Przełączenie między wszystkimi kodami pól i ich wynikami
F10+ALT Maksymalizowanie okna programu
Fll+ALT Wyświetlenie kodu programu w języku Visual Basic
Fl+ALT+SHIFT Przejście do poprzedniego okna
F2+ALT+SHIFT Zapisanie (menu Plik)
F4+ALT+SHIFT Opuszczenie programu Word
F9+ALT+SHIFT Wykonanie skoku lub uruchomienie makra z pola wyświetlającego wynik pola GOTOBUTTON lub MACROBUTTON
Fl+CTRL+ALT Wyświetlenie Informacji o systemie Microsoft Windows
F2+CTRL+ALT Otwarcie (menu Pliku)

 

Czytaj również:

Wyszukiwarka Google w pracy tłumacza 

Tłumaczenie niemieckich dokumentów samochodowych

Po nabyciu samochodu od naszych zachodnich sąsiadów, otrzymane przy zakupie pojazdu dokumenty należy przekazać do tłumaczenia tłumaczowi przysięgłemu.

 

 

 

 

 

Najczęściej tłumaczonymi dokumentami są:

Karta pojazdu (Fahrzeugbrief)
Dowód rejestracyjny (Fahrzeugschein)
Nowy dowód rejestracyjny cz. I (ZulassungsbescheinigungTeil I)
Nowy dowód rejestracyjny cz. II (ZulassungsbescheinigungTeil II)
Umowa kupna pojazdu (Kaufvertrag)

 

Poniżej prezentujemy wzory niemieckich dokumentów samochodowych:

Wzór niemieckiej Karty pojazdu (Fahrzeugbrief)

 

Wzór niemieckiego Dowodu rejestracyjnego (Fahrzeugschein)

 

Wzór nowego niemieckiego Dowodu rejestracyjnego część I i II

 

Dwujęzyczna umowa polsko-niemiecka do pobrania tutaj:

Przydane linki:

Jak sprowadzić samochód z Niemiec?

http://www.migrelo.de/poradniki/kupno-i-rejestracja-samochodu-w-niemczech-krok-po-kroku-6470.html

 

Podobne artykuły:

Tłumaczenie austriackich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie chorwackich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie czeskich dokumentów samochodowych 

Tłumaczenie włoskich dokumentów samochodowych 

Tłumaczenie bułgarskich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie duńskich dokumentów samochodowych

Tłumaczenie hiszpańskiego dowodu rejestracyjnego

 

Czy język flamandzki i niderlandzki to ten sam język?

Język niderlandzki i flamandzki są do siebie bardzo podobne, w związku z czym są często ze sobą mylone czy wręcz ze sobą utożsamiane. Pojęcie „język flamandzki” często pojawia się też w odniesieniu do języka mieszkańców Belgii, co też nie do końca jest trafne. Językami urzędowymi w Belgii są bowiem języki niderlandzki, francuski oraz niemiecki. Czym jest zatem język flamandzki?

Jest to określenie języka stanowiącego  grupę dialektów języka niderlandzkiego, używanych przez mieszkańców Flandrii, będącej częścią Belgii. Nazwa „język flamandzki” wzięła się od nazwy grupy etnicznej Flamandów.

Język flamandzki różni się do języka niderlandzkiego przede wszystkim fonetyką i leksyką. Przyjrzyjmy się bliżej tym różnicom.

Różnice fonetyczne

Różnicę między flamandzkim a niderlandzkim można przede wszystkim usłyszeć. Flamandzki wyróżnia się specyficznym akcentem i wymową, której najbardziej charakterystycznymi cechami są:

miękkie, a nie charczące „g”, wymawianie „en” w końcówkach czasowników i generalnie mniej „bulgoczące” brzmienie, aniżeli w języku, którym posługują się Holendrzy. Z punktu widzenia Polaków, wymowa flamandzka jest bardzie „śpiewna” i zdecydowanie łatwiejsza do przyswojenia aniżeli wymowa niderlandzka.

Różnice leksykalne

Zróżnicowanie słownictwa występuje głównie w zakresie terminologii prawniczej oraz biznesowej. Zwłaszcza w zakresie słownictwa związanego z prawem różnice są tak duże, że uniemożliwiają czasami wzajemne zrozumienie się użytkowników języka flamandzkiego i niderlandzkiego.

Zróżnicowanie dotyczy również części „codziennego” słownictwa. We Flandrii niektóre z wyrazów posiadają nie tylko niderlandzką wersję, która jest uważana za „oficjalną”, ale również swoje odpowiedniki flamandzkie. Przykładowo słowo  „ui„[ wersja niderlandzka (AlgemeenBeschaafdNederlands)] i „ajuin” [wersja flamandzka], oznaczają „cebulę”. Istnieje też pewna grupa wyrazów po flamandzku, bez odpowiedników w języku niderlandzkim. Język flamandzki wyróżnia się wyjątkowo dużą liczbą zapożyczeń z języka francuskiego.

Pomimo występowania opisanych różnic, w Polsce nie ma odrębnych tłumaczy przysięgłych języka flamandzkiego. Ich rolę pełnią tłumacze języka niderlandzkiego, do zadań których należą tłumaczenia dotyczące wszystkich dialektów niderlandzkiego, w tym tego stosowanego we Flandrii.

Podobne artykuły:

Język czeski a język słowacki

 

 

 

Język wilamowski i groźba jego zaniku

Mieszkańcy małej wioski Wilamowice, znajdującej się w okolicy Bielska-Białej, od stuleci mówią zupełnie odrębnym językiem – językiem wilamowickim (wymysiöeryś). Język, a właściwie etnolekt wilamowicki należy do rodziny języków germańskich, a dokładniej do grupy zachodniogermańskiej. Język ten na terenie obecnych Wilamowic pojawił się najpewniej za sprawą przybyłych na te tereny w XII wieku osadników z Niemiec, Holandii i Szkocji. Dlatego, choć język wilamowicki wywodzi się najprawdopodobniej z XII-wiecznej wersji języka niemieckiego, widoczne są w nim silne wpływy języka niderlandzkiego, dolnosaksońskiego, fryzyjskiego, angielskiego oraz szkockiego.

Do drugiej wojny światowej język wilamowicki był podstawowym narzędziem komunikacji mieszkańców miasteczka. Po roku 1945 jego używanie zostało zabronione przez ówczesne władze komunistyczne, co spowodowało, iż zaczął powoli wymierać. Dziś posługuje się nim zaledwie około 50 osób, głównie starszych oraz grupka pasjonatów, uczących się go z zamiłowania i starająca się zatrzymać proces jego zaniku. W wyniku działań takich osób, w 2003 roku w miejscowej szkole podstawowej zorganizowane zostały lekcje języka wilamowskiego, a nauczaniem zajął się Wilamowski poeta Józef Gara. Jednak chętnych do nauki było niewiele.Z powodu spadku zainteresowania grupa rozpadła się, a dalszym poznawaniem kultury Wilamowskiej zainteresowanych było zaledwie kilka osób. Jedną z nich był Tymoteusz Król, który postanowił nie dopuścić do zaniku języka wilamowickiego i oprócz podjęcia aktywnej nauki tego języka zaczął sam dokumentować i nagrywać osoby mówiące po wilamowicku. Wystąpił również z wnioskiem do Biblioteki Kongresu USA o wpisanie języka wilamowickiego na listę języków świata. Język ten został też zarejestrowany w Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej i w 2007 r. przydzielono mu kod ISO i skrót wym.

W czasach współczesnych prowadzonych jest wiele działań, mających na celu umożliwienie przetrwania języka wilamowickiego. W ramach ratowania wymierającego języka i kultury wilamowickiej powstają nowe utwory i piosenki w tym języku. Kulturę wilamowicką, stroje, pieśni i tańce propaguje Regionalny Zespół Pieśni i Tańca „Wilamowice”, który ma swoją stronę na Facebooku, a Stowarzyszenie Wilamowianie uruchomiło stronę internetową poświęconą językowi i kulturze wilamowickiej.

A oto próbka języka wilamowickiego na przykładzie modlitwy Ojcze nasz:

YnzerFoter, dübystymhymuł,

Daj noma zułzajngywajt;

Daj Kyngrajchzułdö kuma;

Daj wyła zułzajnymhymułan uf der aot;

dosynzergywynłichysbrutgaoynshaojt;

anfercajynsynzersiułda,

wi wir aojfercajn y ynzynsiułdigia;

ny łat yns cyn zynda;

zunderkaonstynsreta fum nistgüta.

[Do Dajs ej z Kyngrajchandymaocht, ans łaowa uf inda.]

                          Amen

 

I krótki film na temat języka wilamowickiego:

 

Zobacz również:

Najdziwniejsze języki świata

Przykłady testów egzaminacyjnych dla kandydatów na tłumaczy przysięgłych na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości

Pod koniec 2016 roku Ministerstwo Sprawiedliwości udostępniło na swojej stronie internetowej przykładowe testy z egzaminów na tłumaczy przysięgłych. Obecnie można zapoznać się z przykładami testów z czterech języków: angielskiego, niemieckiego, francuskiego i rosyjskiego, a materiały obejmują zarówno teksty z części pisemnej egzaminu, jak również ustnej (tłumaczenie konsekutywne i a vista). Dostęp do materiałów jest oczywiście bezpłatny i można je przeglądać pod tym adresem.
Pozostaje mieć nadzieję, że lista języków i przedstawionych przykładów testów zostanie w niedalekiej przyszłości poszerzona o kolejne języki. Zwłaszcza w przypadku języków rzadkich, w przypadku których nie są organizowane szkolenia przygotowujące do egzaminu na tłumacza przysięgłego, byłoby to szczególnie pożądane.

Zobacz również podobne artykuły:

Platforma szkoleń dla tłumaczy literackich PETRA E-Network

Repertorium tłumacza przysięgłego

„Fałszywi przyjaciele” w języku chorwackim

Kontynuując temat pułapek leksykalnych, przypatrzmy się na jakie pułapki narażone są osoby rozpoczynające naukę języka chorwackiego lub już posługujące się tym językiem.
Tzw. „fałszywi przyjaciele” szczególnie licznie występują w tych językach, w których jest wiele powiązań leksykalnych z językiem polskim. W szczególności są to zatem języki słowiańskie, w których część słownictwa pokrywa się z wyrazami występującymi w języku polskim. Niestety, często mają one zupełnie inne znaczenie niż mogłoby się wydawać. Stąd, mówimy o „fałszywych” przyjaciołach, gdyż najłatwiej jest potknąć się na takim słowie, które wydaje się oczywiste.
„Fałszywi przyjaciele” komplikują życie nie tylko osobom rozpoczynającym naukę danego języka obcego, ale często nawet tłumaczom, zwłaszcza początkującym. Często zatem takie pułapki językowe nazywane są również „fałszywymi przyjaciółmi tłumacza”. Zbieżność brzmienia niektórych wyrazów potrafi uśpić czujność, a stąd już tylko krok do wpadki lub ośmieszenia się.

Temat fałszywych podobieństw między językiem polskim i chorwackim został obszernie opracowany w książce E. Tokarza Pułapki leksykalne. Słownik aproksymatów polsko-chorwackich. Publikacja ta wymienia i opisuje niemal 600 par haseł fałszywych podobieństw między językiem polskim i chorwackim, a każde pojęcie po polsku i po chorwacku zostało opatrzone definicją. To jedyne tego typu opracowanie zawiera cały szereg mniej lub częściej używanych wyrazów i zwrotów, przy czym – jak nadmienia we wstępie autor – z pewnością nie wyczerpuje tematu.

Poniżej umieszczamy przykłady pułapek językowych w języku chorwackim, na które przeciętny użytkownik tego języka może natrafić najczęściej.

Zacznijmy od kalendarza
Chorwackie nazwy miesięcy mogą sprawiać Polakom problemy. Chorwacki lipanj nie jest bowiem wcale lipcem, tylko czerwcem, a polski lipiec to po chorwacku srpanj. Warto o tym pamiętać, choćby żeby właściwie zarezerwować hotel lub pensjonat na wakacje. Ale rozbieżności te nie dotyczą wyłącznie miesięcy letnich. Zdradliwy jest też chorwacki listopad, czyli po polsku październik.
Zresztą w zakresie słów związanych z kalendarzem i czasem pułapek jest znacznie więcej. Chorwacka godina to po polsku rok, zaś polska godzina to po chorwacku sat. Na pytanie Koliko imate godina? powinniśmy zatem odpowiedzieć ile mamy lat, a nie podać która jest godzina.
Chorwacki wyraz jutro nie oznacza polskiego jutra, tylko rano, zaś chorwackie rano to po polsku wcześnie.

Kierunki, pytania o drogę
Do nieporozumień może również dojść podczas pytań o drogę. Chorwackie pravo to bowiem po polsku prosto, zaś polskie wyrażenie na zachód może zostać zrozumiane przez Chorwatów jako na zahod (czyli do toalety). Warto również pamiętać, że polski wyraz droga oznacza po chorwacku narkotyk.
Słysząc wokół siebie okrzyki polako, nie myślmy , że ktoś rozpoznał, że jesteśmy Polakami. Wyraz ten oznacza bowiem po polsku wolno, powoli.

Zakupy
Robiąc zakupy również musimy zachować czujność. Wybierając świeże owoce pamiętajmy, że chorwackie jagode to polskie truskawki, zaś polskie jagody to po chorwacku borovnice. Nie prośmy też o puszkę, bo może to wywołać konsternację (chorwacka puška to strzelba). Spokojnie natomiast możemy prosić o trup, czyli korpus, wyraz najczęściej używany w odniesieniu do świeżego, całego kurczaka. Warto też spróbować chorwackiego burka, bo nie jest to wcale potrawa z psa, ale smakowite ciasto nadziewane farszem mięsnym lub serem.

 

Jeśli trafimy do sklepu z odzieżą niech nie zdziwi nas, że spódnica to po chorwacku suknja, zaś polski wyraz sukienka tłumaczymy na chorwacki jako haljina. Chorwackie słowo kapa to też część ubioru (czapka), a nie pokrycie na kanapę. A kupując pamiątki nie oburzmy się, jeśli ktoś zaproponuje nam čipke – będą to po prostu tradycyjne, chorwackie koronki.

I na koniec garść różnic leksykalnych, których nie da się ująć w powyższe kategorie:
brak – małżeństwo
trudna – ciężarna
vrijedna –pracowita, wartościowa
slovo – litera
riječ – słowo
dvorac – zamek
luka – port
još – jeszcze
lud – szalony
pristojan – przyzwoity
čudna – dziwna
burza – giełda
hraniti – karmić
čuti – słyszeć
guz – pośladek
hodnik – korytarz
stolica – krzesło
cura– dziewczyna
spavati – spać

Zobacz podobne wpisy:

Fałszywi przyjaciele” w języku serbskim

„Fałszywi przyjaciele” w języku słowackim

„Fałszywi przyjaciele” w języku czeskim

Esperanto – żywy język, czy nieudany eksperyment?

Kiedy na początku XIX wieku Ludwik Zamenhof – polsko-żydowski lekarz okulista tworzył podwaliny języka esperanto, mającego stać się wkrótce jednym z najpowszechniej używanych na świecie ponadnarodowych języków sztucznych, jego aspiracje sięgały znacznie dalej. Zamysłem Zamenhofa było nie tyle stworzenie sztucznego języka posługującego się prostym zestawem reguł gramatycznych i słowotwórczych, ile języka, w których będzie można porozumieć się w niemal każdym zakątku świata. Esperanto wyrosło w pierwszej mierze z zaobserwowanych przez Zamenhofa nieprzyjaznych relacji panujących między narodami, które na co dzień obserwował w Białymstoku, a więc między Polakami, Rosjanami, Niemcami i Żydami i miało być lekarstwem na uzdrowienie tychże stosunków.

Swoje dokonania w zakresie  „wspólnego języka”  Zamenhof zaprezentował po raz pierwszy w roku 1887, wydając podręcznik po tytułem Международныйязыкъ (Język międzynarodowy), znany w późniejszym czasie przez esperantystów jako  Unua Libro (Pierwsza Książka). Podręcznik ten został wydany pod pseudonimem „Doctoro Esperanto”, skąd wzięła się później nazwa samego języka.

W zamyśle Zamenhofa język esperanto miał być językiem prostym, pozbawionym wyjątków i idiomów, z prostymi regułami gramatycznymi i słowotwórczymi oraz stosunkowo prostą wymową. Przewaga liczebna samogłosek nad spółgłoskami miała sprawić, że język posiadał przyjemne brzmienie, zaś akcent miał padać zawsze na przedostatnią sylabę.

Pierwsza publikacja Zamenhofa dotycząca stworzonego przez niego uniwersalnego języka spotkała się z dobrym odbiorem, a sam autor z wieloma pozytywnymi reakcjami na swój pomysł. Swoje przemyślenia dotyczące języka esperanto zaczął publikować na łamach gazety La Esperantisto wydawanej w Norynberdze. Po zaprzestaniu jej wydawania, kwestie języka esperanto podejmowało czasopismo LingvoInternacia początkowo wydawane w Uppsali, następnie na Węgrzech oraz w Paryżu. Języka esperanto zaczęto stopniowo używać hobbystycznie, głównie w kręgach zawodowych, początkowo wyłącznie pisemnie, a od Światowego Kongresu w 1905 r. w Boulogne-sur-Mer, który udowodnił możliwość używania języka również w mowie, zaczęły rozwijać się również kontakty osobiste i spotkania między esperantystami. W Boulogne-sur-Mer ustalono również oficjalny i nienaruszalny zbiór zasad języka pod nazwą Fundamento de Esperanto.

W czasach współczesnych esperanto jest niewątpliwie najbardziej rozwiniętym sztucznym językiem międzynarodowym. Liczbę jego użytkowników według różnych danych szacuje się na poziomie od 1,5 do nawet 15 milionów osób, lecz danych tych nie potwierdzają żadne oficjalne badania. Nauka esperanto znajduje się w programie niektórych współczesnych studiów lingwistycznych. W Polsce, między innymi na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zwolennicy esperanto co roku organizują również wiele konferencji i spotkań, a największym tego typu wydarzeniem jest Światowy Kongres Esperanto, odbywający się w różnych częściach świata. W Polsce największym ośrodkiem esperantystów jest Białystok, gdzie działa wciąż Białostockie Towarzystwo Esperantystów, propagujące ideę wspólnego języka stworzonego przez Zamenhoffa.

Jednak, mimo licznego grona sympatyków języka i wciąż szerokiego grona jego użytkowników, język ten nie spełnił podstawowych oczekiwań, jakie stawiał przed nim jego twórca. Nigdy nie stał się językiem urzędowym żadnego kraju czy jakiejś większej wspólnoty ponadnarodowej. Podejmowane próby nauki esperanto jako pierwszego języka u dzieci również spotkały się z niepowodzeniem. Język ten nie rozwinął też żadnego większego dorobku kulturowego tworzonego wyłącznie w tym języku, co w znaczący sposób odróżnia go od naturalnych języków narodowych. Brakuje mu podwalin kulturowych, osadzenia geopolitycznego i powiązania z historią jakiegokolwiek narodu. O niepowodzeniu esperanto przesądziło też być może samo jego założenie – w zamyśle miał on być językiem niezwykle prostym, z małą liczbą słów i konstrukcji gramatycznych do opanowania. Być może jednak takie założenie doprowadziło do ślepego zaułka, choć słów jest mniej i mniej jest zasad gramatycznych, liczba stanów, odczuć i różnych elementów rzeczywistości do opisania wcale nie jest mniejsza, co więcej rozwój nauki sprawia, że rzeczywistość staje się coraz bardziej skomplikowana, a tego nie da się wyrazić jednym słowem czy jednym wyrażeniem.

I wreszcie, esperanto nie stało się nigdy językiem praktycznym – nic nie wskazuje na to, aby mogło stać się użyteczne w kontaktach handlowych czy na rynku pracy. Sukcesem jest jednak, że jest do dzisiaj językiem rozpoznawalnym i wciąż używanym, wprawdzie raczej w kategoriach hobbystycznych, jednak nadal językiem żywym.